Ευχαριστώ πολύ όλους και όλες, αν και δεν κάνω κάτι... Απλώς προσπαθώ να δω μια οπτική λίγο παραπέρα, γιατί πολλές καταστάσεις μοιάζουν αδιέξοδες μεν, αλλά δεν είναι, όπως και πολλοί άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας μοιάζουν αναντικατάστατοι, αλλά δεν είναι. Και όντως τώρα ακόμα και η βασική ευγένεια ενός τζέντλεμαν φαντάζει δυσεύρετη, δυστυχώς. Ωστόσο, ο χρόνος θα δείξει στην εξομολογούμενη αν ο εν λόγω άνδρας έχει κάτι να της δώσει η αν απλά πρόκειται για μια φούσκα επίδειξης εαυτού και απραγματοποίητων υποσχέσεων. Πάντως, θα συμπλήρωνα και ότι, μέχρι να υπάρξει σαφές πλάνο, η εξομολογούμενη πρέπει να θεωρεί τον εαυτό της ελεύθερη. Σίγουρα όχι να κοιμάται με τον κάθε τυχόντα και να ρίχνεται με τα μούτρα σε ψίχουλα, μα να κρατά προοπτικές ανοιχτές ακόμα και τώρα. Για παράδειγμα, στην ερώτηση ενός εμφανίσιμου και νορμάλ, ευγενικού νεαρού για το πώς τη λένε μην του απαντήσει κατευθείαν "έχω σχέση, σόρρυ," αλλά ν' αφήσει τη γνωριμία να κυλήσει και να δει πού πάει. Το κόστος ευκαιρίας (δηλ. η στέρηση του εαυτού από δυνατότητες για νέες γνωριμίες, και μάλιστα οικειοθελής στέρηση) παραμένει όσο δεν υπάρχει ρητή δέσμευση και από τις δύο μεριές προς το παρόν.