Dude κανέναν δεν χαρακτηρίζω άχρηστο, λέω απλά ότι οι άνθρωποι που είναι εκ γενετής φιλόδοξοι είναι ελάχιστοι οπότε δεν βλάπτει να καλλιέργειται ένας σπόρος φιλοδοξίας μέσα στην οικογένεια. Στην Ελλάδα βέβαια παρατηρείται το αντίθετο. Παιδιά μέσης οικογένειας, μεγαλώνουν σαν πασαδες, μη και πιέσουμε το παιδί, μη και στενοχωρηθει το παιδί, μη το ένα μη το άλλο, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν παιδιά νωθρα, με έλλειψη πρωτοβουλιών, δειλά και με αποκορύφωμα την άρνηση εγκατάλειψης της γονικής στέγης μέχρι την ηλικία των 30,40 ακόμα και 50 ετών. Αν εσένα σου αρέσει αυτή η εικόνα, που τονίζω βλέπουμε κατά κόρον στην Ελλάδα, εγώ πάω πάσο. Επίσης εκεί να δεις προβλήματα ψυχικής υγειας. Τώρα θα μου πεις πιάσαμε τα άκρα και θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά επειδή το μέτρο είναι μια άγνωστη έννοια για τους περισσότερους, προσωπικά προτιμώ το γονέα που ενθαρρύνει το παιδί του έστω και με κάποια πίεση να πάει λίγο παραπέρα στη ζωή του, να ανεξαρτοποιηθει και να πατήσει στα πόδια του, παρά τον γονέα που θέλει μια ζωή τα παιδιά στα φουστάνια του.
Τυχαίνει και γνωρίζω προσωπικά 3 εξαιρετικά πετυχημένους και διάσημους ανθρωπους(δεν θα αναφέρω ονόματα για ευνόητους λόγους) και οι 3 προέρχονται από οικογένειες σαν του εξ. Τυχαίο;
Κλείνοντας να πω πως όσο και να θέλουμε να υποτιμησουμε το χρήμα, καλώς ή κακώς αυτό ορίζει την ζωη μας και όποιος δεν το παραδέχεται είναι το λιγότερο αφελής.