Δεν μπορούμε να ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες της σχέσης σας, όμως κι εγώ πιστεύω ότι όταν η διαίσθησή σου φωνάζει ότι κάτι δεν είναι καλά, τότε μάλλον ισχύει. Και συμφωνώ ότι έτσι όπως ήσαστε, μπορούσατε να κρατήσετε αυτή τη σχέση και δέκα χρόνια μεν, αλλά το κόστος θα το πλήρωνες εσύ, γιατί εσύ ήσουν αυτή που πηγαινοερχόσουν (ουσιαστικά ζούσες μοιρασμένη σε δύο σπίτια) και στερούσουν χρόνο για σένα τις μέρες που ήσαστε μαζί, ενώ η σταδιακή μείωση γονιμότητας δεν είναι αστικός μύθος, αλλά αλήθεια. Όποιος άνδρας ψάχνει στη ζωή του για κάτι σοβαρότερο από μια απλή σταθερή σεξουαλική παρτενέρ, το κάνει ξεκάθαρο από μόνος του, δεν θέλει προτροπές και ενθαρρύνσεις και ποιηματάκια όπως σε συμβουλεύει μερίδα των φίλων σου. Πιστεύω ότι έπρεπε να του πεις τα πράγματα ως έχουν επί χωρισμού, πάντως. Ναι, μάλλον δεν θ' άλλαζε κάτι, αλλά όφειλε να ξέρει ότι η κατάσταση που εξυπηρετούσε εκείνον, δεν βόλευε εσένα, και δεν είναι ντροπή να θες οικογένεια στα 34 σου. Μην ανησυχείς, και τελεσίγραφο να του έθετες, αν κάποιος δεν βλέπει μέλλον μαζί σου, δεν πρόκειται να πιεστεί και να κάνει κάτι, μα τουλάχιστον θα ήξερε ότι έχεις ένα όριο. Και μάλιστα, καλύτερα να του το έφερνες κάπως αλλιώς, έπρεπε να το παίξεις έξυπνα. Για παράδειγμα, αν του έλεγες όλη την αλήθεια που λες τώρα, τύπου "εγώ ήθελα μια ζωή μαζί σου, αλλά δεν έβλεπα εσένα να νιώθεις το ίδιο" θα ήταν σα να του έδινες αξία για να έχει να λέει εδώ κι εκεί "πω-πω ποιος είμαι, εδώ η κοπέλα που μου ερχόταν κάθε Σ/Κ, με παρακαλούσε για γάμο και οικογένεια αλλά εγώ τη σούταρα, γιατί είμαι επιλεκτικός εγώ και προτιμώ να περιμένω." Σιγά! Έπρεπε να του το φέρεις έτσι ότι εσύ έχεις αποκτήσει πιο σοβαρά κριτήρια γιατί σου ξύπνησε η θέληση να δημιουργήσεις οικογένεια, και βλέπεις ότι ο συγκεκριμένος δεν σου ταιριάζει στη νέα αυτή φάση (για να πούμε και την αλήθεια, όντως δεν θα ταίριαζε για οικογένεια, μιας και εκεί απαιτείται να σκέφτεσαι με το "εμείς" και όχι με το "εγώ πάω διβδόμαδες διακοπές και η δικιά μου ας πάει να κάνει ό,τι θέλει"). Κι ας σου επιβεβαίωνε στα ίσια ότι δεν θέλει οικογένεια ή, αντίθετα, ας έκανε το παν για να σου αλλάξει γνώμη, μα θα είχες βγει με τον εγωισμό σου αλώβητο και την κουβέντα ξεκάθαρη. Πάντως, αν αυτός δεν είχε υπάρξει ποτέ παντρεμένος ως τα 38 του και αν οι λόγοι όντως δεν ήταν οικονομικοί, τότε το πιο πιθανό είναι ότι δεν το σκέφτεται καν ή απλώς δεν είχε κολλήσει αρκετά μαζί σου. Σε τέτοιες ηλικίες στη βράση κολλάει το σίδερο και οι αποφάσεις παίρνονται γρήγορα, ενώ εφόσον έμενες στο σπίτι του ήδη και βλέπατε ότι τα πηγαίνατε καλά, δεν χρειαζόταν "συμβίωση-τεστ" κατ' εμέ. Προσωπικά, είμαι κατά της συμβίωσης χωρίς έστω αρραβώνα, γιατί έτσι παίρνεις επάνω σου ευθύνες συζύγου, κάνοντας όλες τις δουλειές για δύο και γενικά σκέφτεσαι για δύο, ενώ ο άλλος μια χαρά απλώς βολεύεται και νομικά δεν δεσμεύεται πουθενά, ούτε καν αν μείνεις έγκυος, ούτε αν βρει μια άλλη κι αποφασίσει να σε πετάξει στο δρόμο. Από το να συνεχίζεις μια limbo κατάσταση και να θέτεις τον εαυτό σου σε επισφαλή θέση, καλύτερα όντως μόνη σου και, που ξέρεις, μπορεί σύντομα να βρεις κάποιον έτοιμο να σου προσφέρει αυτό που επιθυμείς.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες της σχέσης σας, όμως κι εγώ πιστεύω ότι όταν η διαίσθησή σου φωνάζει ότι κάτι δεν είναι καλά, τότε μάλλον ισχύει. Και συμφωνώ ότι έτσι όπως ήσαστε, μπορούσατε να κρατήσετε αυτή τη σχέση και δέκα χρόνια μεν, αλλά το κόστος θα το πλήρωνες εσύ, γιατί εσύ ήσουν αυτή που πηγαινοερχόσουν (ουσιαστικά ζούσες μοιρασμένη σε δύο σπίτια) και στερούσουν χρόνο για σένα τις μέρες που ήσαστε μαζί, ενώ η σταδιακή μείωση γονιμότητας δεν είναι αστικός μύθος, αλλά αλήθεια. Όποιος άνδρας ψάχνει στη ζωή του για κάτι σοβαρότερο από μια απλή σταθερή σεξουαλική παρτενέρ, το κάνει ξεκάθαρο από μόνος του, δεν θέλει προτροπές και ενθαρρύνσεις και ποιηματάκια όπως σε συμβουλεύει μερίδα των φίλων σου. Πιστεύω ότι έπρεπε να του πεις τα πράγματα ως έχουν επί χωρισμού, πάντως. Ναι, μάλλον δεν θ' άλλαζε κάτι, αλλά όφειλε να ξέρει ότι η κατάσταση που εξυπηρετούσε εκείνον, δεν βόλευε εσένα, και δεν είναι ντροπή να θες οικογένεια στα 34 σου. Μην ανησυχείς, και τελεσίγραφο να του έθετες, αν κάποιος δεν βλέπει μέλλον μαζί σου, δεν πρόκειται να πιεστεί και να κάνει κάτι, μα τουλάχιστον θα ήξερε ότι έχεις ένα όριο. Και μάλιστα, καλύτερα να του το έφερνες κάπως αλλιώς, έπρεπε να το παίξεις έξυπνα. Για παράδειγμα, αν του έλεγες όλη την αλήθεια που λες τώρα, τύπου "εγώ ήθελα μια ζωή μαζί σου, αλλά δεν έβλεπα εσένα να νιώθεις το ίδιο" θα ήταν σα να του έδινες αξία για να έχει να λέει εδώ κι εκεί "πω-πω ποιος είμαι, εδώ η κοπέλα που μου ερχόταν κάθε Σ/Κ, με παρακαλούσε για γάμο και οικογένεια αλλά εγώ τη σούταρα, γιατί είμαι επιλεκτικός εγώ και προτιμώ να περιμένω." Σιγά! Έπρεπε να του το φέρεις έτσι ότι εσύ έχεις αποκτήσει πιο σοβαρά κριτήρια γιατί σου ξύπνησε η θέληση να δημιουργήσεις οικογένεια, και βλέπεις ότι ο συγκεκριμένος δεν σου ταιριάζει στη νέα αυτή φάση (για να πούμε και την αλήθεια, όντως δεν θα ταίριαζε για οικογένεια, μιας και εκεί απαιτείται να σκέφτεσαι με το "εμείς" και όχι με το "εγώ πάω διβδόμαδες διακοπές και η δικιά μου ας πάει να κάνει ό,τι θέλει"). Κι ας σου επιβεβαίωνε στα ίσια ότι δεν θέλει οικογένεια ή, αντίθετα, ας έκανε το παν για να σου αλλάξει γνώμη, μα θα είχες βγει με τον εγωισμό σου αλώβητο και την κουβέντα ξεκάθαρη. Πάντως, αν αυτός δεν είχε υπάρξει ποτέ παντρεμένος ως τα 38 του και αν οι λόγοι όντως δεν ήταν οικονομικοί, τότε το πιο πιθανό είναι ότι δεν το σκέφτεται καν ή απλώς δεν είχε κολλήσει αρκετά μαζί σου. Σε τέτοιες ηλικίες στη βράση κολλάει το σίδερο και οι αποφάσεις παίρνονται γρήγορα, ενώ εφόσον έμενες στο σπίτι του ήδη και βλέπατε ότι τα πηγαίνατε καλά, δεν χρειαζόταν "συμβίωση-τεστ" κατ' εμέ. Προσωπικά, είμαι κατά της συμβίωσης χωρίς έστω αρραβώνα, γιατί έτσι παίρνεις επάνω σου ευθύνες συζύγου, κάνοντας όλες τις δουλειές για δύο και γενικά σκέφτεσαι για δύο, ενώ ο άλλος μια χαρά απλώς βολεύεται και νομικά δεν δεσμεύεται πουθενά, ούτε καν αν μείνεις έγκυος, ούτε αν βρει μια άλλη κι αποφασίσει να σε πετάξει στο δρόμο. Από το να συνεχίζεις μια limbo κατάσταση και να θέτεις τον εαυτό σου σε επισφαλή θέση, καλύτερα όντως μόνη σου και, που ξέρεις, μπορεί σύντομα να βρεις κάποιον έτοιμο να σου προσφέρει αυτό που επιθυμείς.