Εξ. εδώ... Ακριβώς όπως τα λες, ναι! Αυτό ήταν που φοβόμουν πιο πολύ απ' όλα αν τον συναντούσα τώρα, ότι θα τον έβλεπα τώρα σε μια περίοδο που νιώθω την απουσία του από τη ζωή μου και αυτός με ένα-δυο καλά λόγια που δεν του κοστίζουν τίποτα θα με επανέφερε στη σχέση και θα μπέρδευε τα πράγματα πιο πολύ. Πιστεύω ότι εκείνα τα 3-4 ή κάπου τόσα χρόνια που είχε μείνει μόνος του πριν γνωριστούμε τον έκαναν να συνηθίσει μόνος και να μη σκέφτεται για δύο. Να σημειώσω επίσης ότι γνωριστήκαμε μέσω κοινών γνωστών, και ξέρεις τώρα πώς δουλεύει αυτό, δεν χωρίζεις με την πρώτη μικρή απογοήτευση, αλλά λες να βγάλουμε ασπροπρόσωπη την προξενήτρα, αφού μου τον συστήσανε σαν ώριμο και καλοσυνάτο άντρα. Ε δεν γίνεται όμως να ταιριάζουμε και να χτίζουμε κοινό μέλλον με τον κάθε ώριμο και καλοσυνάτο εκεί έξω, έχει και άλλους παράγοντες και μάλλον ο συγκεκριμένος δεν με ήθελε τόσο τελικά.