Σε ευχαριστώ πολύ, ναι έτσι είναι. Στη βράση κολλάει το σίδερο και είχα την εντύπωση κάπου ότι επειδή μας γνώρισαν κοινοί γνωστοί, δεν ήθελε να με χωρίσει έτσι χωρίς σοβαρό λόγο και να δίνει εξηγήσεις στους άλλους για το γιατί δεν γούσταρε, αλλά ούτε και ήταν σίγουρος αν ήθελε να πάμε παραπέρα μαζί. Άρχισα να νιώθω ότι με κρατούσε γιατί ήμουν δοτική και δεν του έκανα μούτρα κάθε φορά που κάποιες προσδοκίες μου από εκείνον δεν πραγματοποιούνταν. Και καταλήγει κουραστικό αυτό, γιατί καθένας μας θέλει να τον αγαπάνε γι' αυτό που είναι, όπως είναι, όχι να τον ανέχονται απλώς επειδή είναι βολικός και δεν ζητάει τίποτα. Αν με αγαπούσε δεν θα βρισκόμασταν απλώς κάθε βδομάδα, αλλά θα είχε από μόνος του να μου προτείνει κάτι γιατί θα ήθελε να με έχει κοντά του συχνότερα και να με φροντίζει, όχι μόνο να λαμβάνει από εμένα φροντίδα και αγάπη. Ειλικρινά, με τις απαντήσεις που πήρα εδώ μέσα, νιώθω όλο και καλύτερα για την επιλογή μου να χωρίσω. Δεν ήταν εύκολο γιατί όπως είπα, δεν ήταν σχέση με ένταση ή φανερή εκμετάλλευση, αλλά έπρεπε να μπει ένα τέλος, αλλιώς σίγουρα θα το μετάνιωνα αργότερα. Ξέρω ότι είμαι 34 και όχι 24, αλλά με το χέρι στην καρδιά, στη σχέση αυτή καμιά φορά ένιωθα λες και εγώ ήμουν πενηντάρα ενώ ο άλλος 24 που νόμιζε ότι έχει όλο το χρόνο μπροστά του, ενώ εμένα απλώς με κρατάει γιατί τρώγομαι προς το παρόν. Είναι άσχημο αυτό, νομίζω ότι αξίζω να νιώθω λίγο πιο επιθυμητή από έναν άντρα δίπλα μου όσο και να είμαι.