Χα-χα μακάρι επειδή είμαι γυναίκα να έχω αυτόματα βουνό από επιλογές, πού είναι η καλή ψυχή να μου το πουν! Η εξ. είμαι. Έχω επίγνωση ότι είμαι 34 και θα σου πω ότι γνωστές μου ελεύθερες στην ηλικία μου θα λένε ότι θα έπρεπε να νιώθω ευγνώμων που βρήκα καλό παιδί που δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν τζογάρει, δεν ξενοκοιτάει (για το τελευταίο δεν ορκίζομαι, γιατί σαν εσωστρεφής τύπος που είναι, απλώς βαριόταν να ψάξει κάτι άλλο, αλλά αν του έπεφτε στο πιάτο ένα 25χρονο μοντέλο 90-60-90, θα βλέπαμε) και με τον οποίον ήμουν ερωτευμένη πολύ, αλλά καταλήγει υποτιμητικό να είμαι εγώ αυτή με αισθήματα και σχέδια για το μέλλον χωρίς ο άλλος να προσφέρει ανταπόκριση. Είναι μεγάλο μπέρδεμα του να μη σου δείχνουν ανοιχτά ότι δεν σε θέλουν, αλλά ούτε και να σου δίνουν μια ξεκάθαρη προοπτική της σχέσης σας, γιατί πολλοί θα σου πούνε κάτσε εκεί που είσαι, τι άλλο θέλεις, με τον καιρό όλα θα έρθουν. Ε με πόσο καιρό, όμως?! Δεν είναι κάτι που έρχεται από το πουθενά, παρά εξαρτάται από τη θέληση και των δύο. Να θέλει μόνο ο ένας για δύο δεν γίνεται. Όσο για την κοπέλα πριν που συζούσαν, αυτό είχε γίνει πριν πολλά χρόνια, ήταν και οι δύο στα 25 και από τα λεγόμενά του, η κοπέλα τον άφησε γιατί ήθελε να κάνει καριέρα και πίστευε ότι η προσωπική ζωή θα την κρατούσε πίσω. Μετά είχε σχέση για κάπου τρία χρόνια και μου είπε ότι πρότεινε στην τότε κοπέλα του να συζήσουν, αλλά εκείνη ήταν πολύ αόριστη σε αυτό το θέμα και τελικά τον άφησε για κάποιον άλλον που γνώρισε σε μια καινούργια της δουλειά. Κάπου ξεκίνησα να υποψιάζομαι ότι αυτές που ήταν μαζί του πριν μπορεί να ήθελαν τα ίδια πράγματα όπως εγώ, αλλά επειδή έβλεπαν ότι δεν είναι ο τύπος για μέλλον με οικογένεια, το έριχναν στην καριέρα και στα φλερτ μέσα από τη δουλειά για να ξεχαστούν και να ξεφύγουν από αυτό το βάλτο. Είμαι σίγουρη ότι η δικιά τους εκδοχή θα ακουγόταν κάπως έτσι.