Διαβαζοντας την εξομολογηση σου ,πραγματικα αναρωτιωμουν ταυτοχρονα, μα καλα ειναι δυνατον να ειναι αληθεια...πως ειναι δυνατον να υπαρχουν τετοια ατομα.
Και 2 στιγμες αργοτερα θυμηθηκα εγω δικο μου ατοφιο περιστατικο με φιλο πριν χρονια.
Τι φιλο,"κολλητο" ,παρεα απο το νήπιο ,δημοτικο,γυμνασιο, σχεσεις οι οικογενειες μας , και καπου εκει στην ηλικια του λυκειου....
...εκανα παρεα με μια κοπελα που αυτος -απο οτι φανηκε -την ποθουσε κρυφα ,και οταν μας εβλεπε μαζι ζηλευε.
Με αποτελεσμα ,να την πιασει και να με συκοφαντισει,λεγοντας της ενα σωρο ψεμματα.
Αλλα οταν λεμε ψεμματα μιλαμε για αισχρα ψεμματα,του στυλ οτι ειμαι τσογλανι, οτι κανω παρεα με αλητες ,οτι παιρνω ναρκωτικα και τετοια..)

Φυσικα ηταν τοσο βλακας ,που δεν φανταστηκε οτι η κοπελα ηταν εξυπνη και βλεποντας (με τα ματια της ψυχης της -οπως μονο καθε γυναικα μπορει- ),οτι γνωριζοντας με δεν υπαρχει περιπτωση ουτε μια στο εκατομυριο να λεει αληθεια.
Ετσι μυριστηκε τι πρεπει να παιζει εδω ...και μου τα ειπε ολα χαρτι και καλαμαρι.

Εμενα μου ηρθε ο ουρανος σφοντύλι...στην αρχη χανοντας την ψυχραιμια μου και σαν εκρηκτικος χαρακτηρας που ειμαι ,τον ξεφτυλισα στη κυριολεξια...
Μετα απο καιρο μου ζητησε συγνωμη.
Φυσικα εγω επειδη ειμαι ανωτερος ανθρωπος "τον συγχωρεσα"
Που σημαινει οτι μιλαγαμε οταν πετυχαιναμε ο ενας τον αλλο στο δρομο,ή το σηκωνα οταν με παιρνει τηλ.στη γιορτη μου.
Ομως καταβαθος -και γνωριζοντας παντα, οτι ο ανθρωπος ποτε δεν αλλαζει στο βαθος,στο πυρηνα του... οσα χρονια και αν περασουν.
Ξερω οτι καταβαθος ειναι καθικι ,μουλοχτο,ξεκοψα και τον αποφευγω.