Φίλε εξομ, ξέρεις πόσες τέτοιες περιπτώσεις ξέρω; Κοπέλες από φτωχές οικογένειες που μετά από προξενειά και παροτρύνσεις των γονιών παντρεύονται τον γιο κάποιου πλούσιου; Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία αλλά φυσικά, αλλιώς είναι να βλέπεις αυτά τα χιλιοειπωμένα κλισέ στις ταινίες και αλλιώς να αποτελούν μέρος της προσωπικής ζωής σου. Σε πόνεσε αυτό και φαντάζομαι και σχέση που έχεις το μυαλό σου είναι στο "τι θα γινόταν αν ήμουν μαζί της" πράμα που μόνο κακό κάνει στη παρούσα σχέση που έχεις και επειδή δεν "δίνεσαι" αλλά και επειδή κρατάς ένα μυστικό (για να γράφεις πως είπες στη σχέση σου να πάει παρακάτω επειδή δεν ήθελες να ακούσει ό,τι θα έλεγες με τον πατέρα της άλλης, μάλλον δεν γνωρίζει τίποτα για την όλη ιστορία) το οποίο δημιουργεί ένα χάσμα στην επικοινωνία σας αφού μπορεί εσύ να μιζεριάζεις σκεπτόμενος τα περασμένα και να έχεις μούτρα και η κοπέλα σου να μη ξέρει για ποιο λόγο είσαι έτσι και να σκέφτεται χίλια δυό σενάρια. Το παρελθόν είναι παρελθόν, δεν αλλάζει. Ό,τι έγινε, έγινε, περασμένα ξεχασμένα. Και να σου πω και κάτι άλλο που ενδεχομένως να το σκέφτηκες ήδη αλλά να μη θέλεις να το παραδεχτείς επειδή θα χαλάσει την εικόνα που της είχες, (έχουμε μία τάση να ωραιοποιούμε πάντα το παρελθόν αγνοώντας εκούσια κάθε λεπτομέρεια που ίσως καταστρέψει την όποια αίγλη του) , άμα πραγματικά σε αγαπούσε, δε πα να έλειπες και 2 χρόνια στο στρατό (όπως παλιά που τόση ήταν η θητεία) , δε πα να την πολιορκούσε ο βιομήχανος με χίλια δώρα; Θα σε περίμενε, δε θα άφηνε τη φτώχεια και τον πειρασμό της ευκατάστατης και μακριά από οικονομικά προβλήματα ζωής να την εμποδίσουν να σε αγαπάει , έστω από μακριά. Εσύ προφανώς κατηγορείς τον πατέρα επειδή αντιπροσωπεύει τον στιβαρό ελληνάρα που αποφασίζει ο ίδιος αυθαίρετα για τη κόρη του χωρίς καν να τη ρωτήσει αλλά σκέψου πως όταν έφυγες -αν κατάλαβα καλά-, ήσουν 18 και αυτή πάνω κάτω τόσο. Στα 17-18 της, έχει μια χαρά συνείδηση να ξέρει τι θέλει και μια χαρά μπορούσε να αρνηθεί κάθε προσφορά σε όλο αυτό το προξενειό. Δεν λέω πως δεν σε αγάπησε καθόλου, ίσως αρχικά να το έβλεπε πιο ρομαντικά, ένεκεν εφηβείας, κτλπ, αλλά μετά στη πορεία, θα είδε πως με σένα δε θα έχει όσα με τον άλλον και απλά διάλεξε τον άλλον βάζοντας σε σίγαση κάθε συναίσθημα που φώναζε "μη, τον άλλον αγαπάς!". Πάω στοίχημα οτί κάθε φορά που είναι με το άντρα της στην εκκλησία ή οπουδήποτε αλλού και με τα παιδιά της, σκέφτεται πως θα ήταν άραγε η ζωή της μαζί σου και τη βασανίζουν οι τύψεις. Θέλω να το ελπίζω δηλαδή, επειδή το άλλο σενάριο (να μη σε σκέφτεται καθόλου και να γύρισε σελίδα πετόντας στα σκουπίδια όλα όσα νιώσατε μαζί) δείχνει έλλειψη αγάπης εκ μέρους της. ΥΓ- επειδή δε νομίζω να πάρει κανείς τη θέση του βιομήχανου στα σχόλια καθώς έχει τον "ρόλο" του κακού της ιστορίας που κλέβει το αθώο κοριτσάκι από τον φτωχό επαρχιώτη: πάω στοίχημα πως αυτός την ήθελε επειδή ήξερε (θα το έμαθε λογικά από κάποιον) πως είστε μαζί και επειδή δεν μπορούσε να το έχει αυτό (καθώς όλες θα τον ήθελαν για τα λεφτά) ήθελε να το χαλάσει. Δηλαδή δε νομίζω να την αγάπησε καν την πρώην σου. Πως να αγαπήσεις, πότε να προλάβεις να αγαπήσεις κάποιον/α όταν αυτή έχοντας σχέση πολλά χρόνια με κάποιον και επειδή περιμένει να τελειώσει τη θητεία του στον στρατό, ο πατέρας της σε φέρνει σε επαφή μαζί της (σαν εμπορική συναλλαγή, τελείως ψυχρά και λογιστικά) και σου λέει "άντε και καλά στέφανα" ;;; Πάω στοίχημα οτί την παντρεύτηκε με γνώμονα το Εγώ του και όχι από μοναξιά ή αγάπη..
Φίλε εξομ, ξέρεις πόσες τέτοιες περιπτώσεις ξέρω;
Κοπέλες από φτωχές οικογένειες που μετά από προξενειά και παροτρύνσεις των γονιών παντρεύονται τον γιο κάποιου πλούσιου; Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία αλλά φυσικά, αλλιώς είναι να βλέπεις αυτά τα χιλιοειπωμένα κλισέ στις ταινίες και αλλιώς να αποτελούν μέρος της προσωπικής ζωής σου. Σε πόνεσε αυτό και φαντάζομαι και σχέση που έχεις το μυαλό σου είναι στο "τι θα γινόταν αν ήμουν μαζί της" πράμα που μόνο κακό κάνει στη παρούσα σχέση που έχεις και επειδή δεν "δίνεσαι" αλλά και επειδή κρατάς ένα μυστικό (για να γράφεις πως είπες στη σχέση σου να πάει παρακάτω επειδή δεν ήθελες να ακούσει ό,τι θα έλεγες με τον πατέρα της άλλης, μάλλον δεν γνωρίζει τίποτα για την όλη ιστορία) το οποίο δημιουργεί ένα χάσμα στην επικοινωνία σας αφού μπορεί εσύ να μιζεριάζεις σκεπτόμενος τα περασμένα και να έχεις μούτρα και η κοπέλα σου να μη ξέρει για ποιο λόγο είσαι έτσι και να σκέφτεται χίλια δυό σενάρια. Το παρελθόν είναι παρελθόν, δεν αλλάζει. Ό,τι έγινε, έγινε, περασμένα ξεχασμένα. Και να σου πω και κάτι άλλο που ενδεχομένως να το σκέφτηκες ήδη αλλά να μη θέλεις να το παραδεχτείς επειδή θα χαλάσει την εικόνα που της είχες, (έχουμε μία τάση να ωραιοποιούμε πάντα το παρελθόν αγνοώντας εκούσια κάθε λεπτομέρεια που ίσως καταστρέψει την όποια αίγλη του) , άμα πραγματικά σε αγαπούσε, δε πα να έλειπες και 2 χρόνια στο στρατό (όπως παλιά που τόση ήταν η θητεία) , δε πα να την πολιορκούσε ο βιομήχανος με χίλια δώρα; Θα σε περίμενε, δε θα άφηνε τη φτώχεια και τον πειρασμό της ευκατάστατης και μακριά από οικονομικά προβλήματα ζωής να την εμποδίσουν να σε αγαπάει , έστω από μακριά. Εσύ προφανώς κατηγορείς τον πατέρα επειδή αντιπροσωπεύει τον στιβαρό ελληνάρα που αποφασίζει ο ίδιος αυθαίρετα για τη κόρη του χωρίς καν να τη ρωτήσει αλλά σκέψου πως όταν έφυγες -αν κατάλαβα καλά-, ήσουν 18 και αυτή πάνω κάτω τόσο. Στα 17-18 της, έχει μια χαρά συνείδηση να ξέρει τι θέλει και μια χαρά μπορούσε να αρνηθεί κάθε προσφορά σε όλο αυτό το προξενειό. Δεν λέω πως δεν σε αγάπησε καθόλου, ίσως αρχικά να το έβλεπε πιο ρομαντικά, ένεκεν εφηβείας, κτλπ, αλλά μετά στη πορεία, θα είδε πως με σένα δε θα έχει όσα με τον άλλον και απλά διάλεξε τον άλλον βάζοντας σε σίγαση κάθε συναίσθημα που φώναζε "μη, τον άλλον αγαπάς!". Πάω στοίχημα οτί κάθε φορά που είναι με το άντρα της στην εκκλησία ή οπουδήποτε αλλού και με τα παιδιά της, σκέφτεται πως θα ήταν άραγε η ζωή της μαζί σου και τη βασανίζουν οι τύψεις. Θέλω να το ελπίζω δηλαδή, επειδή το άλλο σενάριο (να μη σε σκέφτεται καθόλου και να γύρισε σελίδα πετόντας στα σκουπίδια όλα όσα νιώσατε μαζί) δείχνει έλλειψη αγάπης εκ μέρους της. ΥΓ- επειδή δε νομίζω να πάρει κανείς τη θέση του βιομήχανου στα σχόλια καθώς έχει τον "ρόλο" του κακού της ιστορίας που κλέβει το αθώο κοριτσάκι από τον φτωχό επαρχιώτη: πάω στοίχημα πως αυτός την ήθελε επειδή ήξερε (θα το έμαθε λογικά από κάποιον) πως είστε μαζί και επειδή δεν μπορούσε να το έχει αυτό (καθώς όλες θα τον ήθελαν για τα λεφτά) ήθελε να το χαλάσει. Δηλαδή δε νομίζω να την αγάπησε καν την πρώην σου. Πως να αγαπήσεις, πότε να προλάβεις να αγαπήσεις κάποιον/α όταν αυτή έχοντας σχέση πολλά χρόνια με κάποιον και επειδή περιμένει να τελειώσει τη θητεία του στον στρατό, ο πατέρας της σε φέρνει σε επαφή μαζί της (σαν εμπορική συναλλαγή, τελείως ψυχρά και λογιστικά) και σου λέει "άντε και καλά στέφανα" ;;; Πάω στοίχημα οτί την παντρεύτηκε με γνώμονα το Εγώ του και όχι από μοναξιά ή αγάπη..