Έχουμε τόσ@ που μας γράφουν εδώ ότι είναι μόν@, δεν έχουν κουράγιο να συνεχίσουν, ότι τ@ έχει πάρει η κάτω βόλτα κ.ο.κ.
Επιτέλους, εσύ αναφέρεις τη λύση για όλα αυτά! Στη φύση ανήκουμε, εκεί ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας και εκεί δε νιώθουμε ούτε μόν@, ούτε απελπισμέν@. Μάθαμε να κοιτάμε οθόνες αντί για ουρανούς, να αναπνέουμε καυσαέριο αντί για καθαρό αέρα, να ζούμε στη βαβούρα αντί στην ησυχία και να τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα μες τη μέρα τη στιγμή που η φύση μας δείχνει το δρόμο για το πόσο αβίαστα πρέπει να γίνονται όλα...
Τους "αγνωνιστικούς" μου χαιρετισμούς στον/ην εξ. από ένα παραθαλάσσιο μέρος που μου δίνει ακριβώς την ίδια αίσθηση τις τελευταίες μέρες.