Βρε κορίτσι, το αν είναι καλός άνθρωπος και το αν σε φροντίζει, αυτό δεν φαίνεται στις κοινές σας εξόδους, και δη σε μια ελεύθερη σχέση. Το ότι σου κερνάει τον καφέ και σου μιλάει με γλυκόλογα για να μην έχει ξηρασία εκεί που ετοιμάζεται να μπει (να μου συγχωρείς τον κυνισμό), δεν λέει κάτι ούτε για το ποιόν του ως άνθρωπος ούτε για την προθυμία του να σε φροντίζει στα καλά σου και στα χειρότερά σου. Μη βιάζεσαι να βάλεις τιμή χρυσού σ' ένα κομμάτι μετάλλου που μόλις βρήκες. Θα συμφωνήσω με όσα έγραψε ο Τυχαίος Περαστικός γενικότερα. Εγώ βλέπω έναν κακομαθημένο μαμάκια, ανίκανο να μαζέψει τις βρώμικες κάλτσες του απ' το πάτωμα, μα που κατά τ' άλλα έχει γνώμη για όλα, συμπεριλαμβανομένου του στόχου σου να κάνεις αυτό που αγαπάς (και ναι, για να πουλήσεις πίνακα δεν χρειάζεται δα να γίνεις καμιά διάσημη ζωγράφος, έχω στον κύκλο μου άνθρωπο που πούλησε πίνακα σε γνωστό του, γιατί ταίριαζε πολύ με τη διακόσμηση στο χώρο του). Τύποι σαν αυτόν βρίσκονται σε μια σχέση αγάπης-μίσους με τις μάνες τους και αυτό προεκτείνεται στις ερωτικές τους σχέσεις με γυναίκες: από τη μια θέλουν τη γυναίκα δίπλα τους να τους φροντίζει, να τους έχει πασάδες και, φυσικά, να είναι πάντα μοντέλα (ακόμα κι αν γεννήσουν τρία παιδιά και θα τους πέφτει ο ποπός από τη δουλειά και τις σκοτούρες του νοικοκυριού), κι από την άλλη ενδόμυχα τις περιφρονούν γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Θα έλεγα, ευτυχώς που έχετε ελεύθερη σχέση, γιατί αλλιώς πραγματικά δεν θα έβρισκες τη θέση σου δίπλα του. Από τη μια θα περιφρονούσε ό,τι όνειρα και στόχους έχεις, θα σε μισούσε που τολμάς και καλλιεργείς προσωπικότητα κι απόψεις που δεν κλίνουν πάντα προς την ατομάρα του, κι από την άλλη, αν τα παρατούσες όλα και θα συμφωνούσες μαζί του στα πάντα, κάνοντας και πιστεύοντας μόνο όσα εγκρίνει εκείνος, πάλι θα σε επέκρινε που δεν είσαι πιο δυναμική κι ανεξάρτητη και θα σε κατηγορούσε κιόλας για την απιστία του (ω ναι, θα σε απατούσε ούτως ή άλλως). Το ερώτημα είναι, πόσο ακόμα χρόνο θες να φας μαζί του. Κι η ελεύθερη σχέση απαιτεί επένδυση χρόνου κι ενέργειας (π.χ. ακόμα και μια ώρα το μήνα να περνάς μαζί του, αντ' αυτού γιατί να μην αφιέρωνες αυτή την ώρα για να ζωγραφίσεις λίγο παραπάνω ή να κοιμηθείς, στην τελική) και είναι και λίγο ύπουλη, γιατί όταν δεν περνάτε τόσο χρόνο μαζί, οι μέρες σου φεύγουν στην αδημονία να τον ξαναδείς και η φαιά σου ουσία χαλιέται στο να σκέφτεται μην έρχεσαι τριτοδεύτερη στην ελεύθερη σχέση σας κλπ., κι έτσι περνούν μέρες, βδομάδες, μήνες στο τίποτα.
Βρε κορίτσι, το αν είναι καλός άνθρωπος και το αν σε φροντίζει, αυτό δεν φαίνεται στις κοινές σας εξόδους, και δη σε μια ελεύθερη σχέση. Το ότι σου κερνάει τον καφέ και σου μιλάει με γλυκόλογα για να μην έχει ξηρασία εκεί που ετοιμάζεται να μπει (να μου συγχωρείς τον κυνισμό), δεν λέει κάτι ούτε για το ποιόν του ως άνθρωπος ούτε για την προθυμία του να σε φροντίζει στα καλά σου και στα χειρότερά σου. Μη βιάζεσαι να βάλεις τιμή χρυσού σ' ένα κομμάτι μετάλλου που μόλις βρήκες. Θα συμφωνήσω με όσα έγραψε ο Τυχαίος Περαστικός γενικότερα. Εγώ βλέπω έναν κακομαθημένο μαμάκια, ανίκανο να μαζέψει τις βρώμικες κάλτσες του απ' το πάτωμα, μα που κατά τ' άλλα έχει γνώμη για όλα, συμπεριλαμβανομένου του στόχου σου να κάνεις αυτό που αγαπάς (και ναι, για να πουλήσεις πίνακα δεν χρειάζεται δα να γίνεις καμιά διάσημη ζωγράφος, έχω στον κύκλο μου άνθρωπο που πούλησε πίνακα σε γνωστό του, γιατί ταίριαζε πολύ με τη διακόσμηση στο χώρο του). Τύποι σαν αυτόν βρίσκονται σε μια σχέση αγάπης-μίσους με τις μάνες τους και αυτό προεκτείνεται στις ερωτικές τους σχέσεις με γυναίκες: από τη μια θέλουν τη γυναίκα δίπλα τους να τους φροντίζει, να τους έχει πασάδες και, φυσικά, να είναι πάντα μοντέλα (ακόμα κι αν γεννήσουν τρία παιδιά και θα τους πέφτει ο ποπός από τη δουλειά και τις σκοτούρες του νοικοκυριού), κι από την άλλη ενδόμυχα τις περιφρονούν γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Θα έλεγα, ευτυχώς που έχετε ελεύθερη σχέση, γιατί αλλιώς πραγματικά δεν θα έβρισκες τη θέση σου δίπλα του. Από τη μια θα περιφρονούσε ό,τι όνειρα και στόχους έχεις, θα σε μισούσε που τολμάς και καλλιεργείς προσωπικότητα κι απόψεις που δεν κλίνουν πάντα προς την ατομάρα του, κι από την άλλη, αν τα παρατούσες όλα και θα συμφωνούσες μαζί του στα πάντα, κάνοντας και πιστεύοντας μόνο όσα εγκρίνει εκείνος, πάλι θα σε επέκρινε που δεν είσαι πιο δυναμική κι ανεξάρτητη και θα σε κατηγορούσε κιόλας για την απιστία του (ω ναι, θα σε απατούσε ούτως ή άλλως). Το ερώτημα είναι, πόσο ακόμα χρόνο θες να φας μαζί του. Κι η ελεύθερη σχέση απαιτεί επένδυση χρόνου κι ενέργειας (π.χ. ακόμα και μια ώρα το μήνα να περνάς μαζί του, αντ' αυτού γιατί να μην αφιέρωνες αυτή την ώρα για να ζωγραφίσεις λίγο παραπάνω ή να κοιμηθείς, στην τελική) και είναι και λίγο ύπουλη, γιατί όταν δεν περνάτε τόσο χρόνο μαζί, οι μέρες σου φεύγουν στην αδημονία να τον ξαναδείς και η φαιά σου ουσία χαλιέται στο να σκέφτεται μην έρχεσαι τριτοδεύτερη στην ελεύθερη σχέση σας κλπ., κι έτσι περνούν μέρες, βδομάδες, μήνες στο τίποτα.