Μου θύμισες έναν φίλο που γνώρισα σε μια συναυλία και πίναμε ένα καφέ αραιά και πού. Για 14 χρόνια μου έλεγε ότι η ζωή του ήταν άδεια, οι κουβέντες του με τον κόσμο λιγοστές και η μοναξιά του αφόρητη. Η δουλειά διεκπεραιωτική, τα κορίτσια περαστικά, καμία έκπληξη, καμία προσμονή.

Πέρσι έλαβα από εκείνον ένα μήνυμα με εικόνα. Ήταν μια φωτογραφία με τη γυναίκα του και το μωρό τους.

Έτσι απλά.