Τύχαιε περαστικε, λυπάμαι που θα στο πω αλλά απ αυτά που γράφεις μου βγάζεις άτομο με χαμηλή αυτοεκτιμηση και άτομο εντελώς αφημενο στη μοίρα του. Τι πάει να πει δεν σε έχει διαλέξει κάνεις; Είσαι προϊόν σε κάποιο ράφι; Εσύ δεν μπορείς να πεισμωσεις, να σηκώσεις ανάστημα και να διεκδικήσεις μια γυναίκα που γουστάρεις; Και ας φας και άκυρο δεν πειράζει, ας φας και δέκα άκυρα πάλι δεν πειράζει. Είναι αυτό που σου λέω, θες πολλη δουλειά με τον εαυτό σου, έτσι ώστε να δυναμωσεις μέσα σου και μετά να μην σ αγγίζει καμία απόρριψη. Και μόλις το πετύχεις αυτό, να δεις για πότε θα έρθουν και γυναίκες και παρέες στη ζωή σου.Γιατί ως πομπός που είσαι, αυτον τον αρνητισμό και την μεμψιμοιρια που εγώ εισπράττω, μια απλή αναγνώστρια από τον γραπτό σου λόγο, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρη ότι τον βγάζεις και με την φυσική σου παρουσια, κάτι που είναι αυτονόητο πως απωθεί τον εκάστοτε δεκτη.
Στο μόνο που θα συμφωνήσω, είναι πως η ψυχοθεραπεία είναι ιδιαίτερα κοστοβορα στην Ελλαδα(ακόμα και σ αυτό πίσω είμαστε), αλλά είσαι μόνος σου, εννοώ δεν εξαρτώνται άλλοι από σένα, άρα κάνεις και πιο εύκολα τα κουμάντα σου.... Ας πηγαίνεις μια φορά τον μήνα, μια φορά το δίμηνο έστω.
Τέλος, θα σου υπενθυμίσω πως η ζωη φεύγει πιο γρήγορα και από μια αστραπή, τα 60,70,80 δεν είναι και τόσο μακριά όσο πιθανόν νομίζεις. Αλήθεια όταν αρχίσεις να ακουμπάς αυτές τις ηλικιες και ξεκινήσεις σιγα σιγά να κοιτάς προς τα πίσω, τι θα ήθελες να αντικρυσεις; Για καντο λίγο εικόνα και προβληματισου. Εγώ όταν πάω να βυθίστω κάνω αυτή την σκεψη, τρομάζω και μόνο με την ιδέα ότι το μόνο που θα αφήσω πίσω μου είναι μια άδεια ζωή και τσουπ, επανέρχομαι δριμύτερη στις επάλξεις.