"δεν νομίζω να ξανανιώσω για κάποιον σε τέτοιο βαθμό " :Είσαι ακόμα στο στάδιο του πένθους , απουσία ελπίδας -πίστης ,απαισιοδοξιας , σχεδόν παραλογισμός γιατί αυτό που λες ΔΕΝ μπορείς να το γνωρίζεις και ΔΕΝ ισχύει. "Νιώθω μόνη αλλά δεν θέλω να ασχοληθώ με κανέναν " : άρνηση της ανάγκης σου , δεν δημιουργείς μέλλον αρα αναγκαστικά προσκολάσαι στο παρελθόν . "Άτομα που ξέρω ότι δεν θα γίνει κάτι " : τρέφεις την ανάγκη σου εκ του ασφαλούς ,το ξέρεις ήδη . Διατηρείς το τραύμα όμως με αυτά... Αποφεύγεις τη ψυχή σου την ίδια, τα συναισθήματα σου. Ουσιαστικά λες εγώ δεν θα πάω μπροστά, τέλος , θα κλαίω μπροστά από μια παλιά "φωτογραφία". Η ζωή πάει μπροστά όμως κ εσύ πας ενάντια στους νομούς της κ το μέσα σου θα σε "τιμωρήσει" για αυτό φέροντας σου όλο κ μεγαλύτερο φόβο . Μόνο κακό σε σένα κάνεις. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι προς τον εαυτό σου : πως θα είσαι δυνατή ότι κ αν γινει , πως θα κάνεις καλές επιλογές. Γενικά τον εαυτό σου δεν εμπιστεύεσαι αυτό πρέπει να καταλάβεις. Βρες αν με κάποιον τρόπο σε πλήγωσες εσύ μέσα σε αυτή τη σχέση που είχες κ μάθε από αυτό ,μάθε ωφέλιμα . Μείνε πιστη στον ανώτερο εαυτό σου (που δεν θα έλεγε ποτέ μαύρους υπερσυναισθηματισμους αα δεν θα ξανανιώσω έτσι κλπ , αυτά είναι πλάνες, φαντασίες, illusions απελπισιας πως να στο πω) και περπατα στη ζωή χωρίς φόβο αλλά με αισιοδοξία πως ΕΝΝΟΕΙΤΑι ότι θα νιώθεις ΠΟΛΛΑ παραπάνω και με την πιο εξελιγμένη κ Σοφη εκδοχή του εαυτού σου μάλιστα που μπορεί να αγαπά μόνο ΚΑΛΎΤΕΡΑ και ΑΝΩΤΕΡΑ από πριν. ΕΣΥ διαλέγεις πως θα νιώσεις.