Όπως έχω ξαναγράψει την άποψή μου σε άλλες εξομολογήσεις, που ενέπλεκαν κραχ εντός συμβίωσης: είναι λάθος το να μεταβαίνει ένα ζευγάρι σε συμβίωση χωρίς να υπάρχει αρραβώνας ή ρητή προοπτική γάμου. Διαφορετικά, δημιουργείται μια κατάσταση σαν τη δική σου: η γυναίκα-συμβία επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού και το ρόλο της τέλειας συζύγου, σκέφτεται πάντα για δύο και ξοδεύεται χρηματικά και συναισθηματικά, ενώ ο άνδρας μια χαρά επαναπαύεται στη θαλπωρή που του χτίζει η αγαπητικιά του και ουσιαστικά παραμένει μια χαρά ελεύθερος. Η συμβίωση είναι βολική λύση για τον άνδρα, ειδικά αν θέλει μεν φροντίδα και γυναικείο χέρι στο σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρος αν σκοπεύει στο χέρι αυτό να περάσει βέρα. "Από εδώ η Γεωργία, μένουμε μαζί." Ναι, και; Έμενα κι εγώ με συγκάτοικο τον πρώτο καιρό για να εξοικονομήσω φράγκα, αλλά δεν ένιωθα υποχρεωμένη να τη γνωρίζω σε κανέναν. Αν δεν σε γνώρισε στην κοπέλα όσο ήσουν μπροστά τους, λες κι είσαι απλώς έπιπλο που στέκεται εκεί, να υποθέσεις τότε τι γίνεται αν είσαι απούσα και τύχει να μιλήσει σε γνωστή ή άγνωστη. Άραγε αφήνει να εννοηθεί ότι είναι single; Πάντως, μια χαρά σαν κυρία το χειρίστηκες τη γκάφα του, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι. Και μην προτρέχεις. Δοκιμάζεις να μείνεις στο χώρο του για να δείτε αν κάνετε μαζί και το πώς σε βλέπει. Μην επενδύεις έτσι λες κι έχετε λογοδοτηθεί και τώρα στήνετε κοινό σπιτικό. Η έλλειψη του αντανακλαστικού από μεριάς του να σε παρουσιάσει περήφανα σαν κοπέλα του είναι ανησυχητικό κατ' εμέ, αλλά ούτε που να το σκέφτεσαι ότι οφείλεται σε στοιχεία της εμφάνισής σου ή του χαρακτήρα σου. Στο μόνο που του δίνω pass είναι αν γενικώς πρόκειται για άτομο αμήχανο κι αδέξιο κοινωνικά, οπότε ξεχνάει ακόμα και τα βασικά όταν βγει έξω απ' το σπίτι, που σημαίνει ότι στο άγχος του ν' ανταπεξέρθει σε μια συζήτηση, πολύ απλά μπλόκαρε και ξέχασε να σε γνωρίσει. Όσοι είναι ακοινώνητοι ή έχουν κοινωνική φοβία κάνουν (ή αμελούν να κάνουν) πράγματα που στο μέσο όρο φαίνονται για τρελές γκάφες. Αλλά είναι 36 χρονών όπως λες και δεν πρόσεξε καν ότι έφυγες όσο έπιασε την πάρλα με την κοπέλα; Δεν νομίζω να παίζει κοινωνικό άγχος εδώ. Γι' αυτό μη βιάζεσαι και, όπως είπες, δες και τα υπόλοιπα συμφραζόμενα στη συμπεριφορά του προς εσένα. Και τέλος, θα σου έλεγα ν' αποφεύγεις να μοιράζεσαι το νέο με τη συμβίωση τόσο εύκολα. Κατά πρώτον είναι φρέσκο, οπότε αν κάτι στραβώσει, άντε μετά να εξηγείς στον κάθε άσχετο το γιατί δεν έκατσε. Κατά δεύτερον (και πιο σημαντικό), το να φοράς περήφανα την ταμπέλα της απλής συμβίας χωρίς να σου έχουν υποσχεθεί κάτι, σε υποβιβάζει ως γυναίκα. Μέχρι ο άνδρας, με τον οποίον σχετίζεσαι, αρχίσει να σε αντιμετωπίζει έμπρακτα σαν γυναίκα που παντρεύεται και σχεδιάζει οικογένεια, μη βιάζεσαι να μαρκάρεις τον εαυτό σου "δική του" από μόνη σου. Ειδάλλως, αργότερα, αν η σχέση σας λήξει, θα χτυπάς το κεφάλι σου που στερούσες απ' τον εαυτό σου ευκαιρίες όσο εκείνος δεν φαινόταν το ίδιο πρόθυμος να δεσμευτεί έτσι μαζί σου.
Όπως έχω ξαναγράψει την άποψή μου σε άλλες εξομολογήσεις, που ενέπλεκαν κραχ εντός συμβίωσης: είναι λάθος το να μεταβαίνει ένα ζευγάρι σε συμβίωση χωρίς να υπάρχει αρραβώνας ή ρητή προοπτική γάμου. Διαφορετικά, δημιουργείται μια κατάσταση σαν τη δική σου: η γυναίκα-συμβία επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού και το ρόλο της τέλειας συζύγου, σκέφτεται πάντα για δύο και ξοδεύεται χρηματικά και συναισθηματικά, ενώ ο άνδρας μια χαρά επαναπαύεται στη θαλπωρή που του χτίζει η αγαπητικιά του και ουσιαστικά παραμένει μια χαρά ελεύθερος. Η συμβίωση είναι βολική λύση για τον άνδρα, ειδικά αν θέλει μεν φροντίδα και γυναικείο χέρι στο σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρος αν σκοπεύει στο χέρι αυτό να περάσει βέρα. "Από εδώ η Γεωργία, μένουμε μαζί." Ναι, και; Έμενα κι εγώ με συγκάτοικο τον πρώτο καιρό για να εξοικονομήσω φράγκα, αλλά δεν ένιωθα υποχρεωμένη να τη γνωρίζω σε κανέναν. Αν δεν σε γνώρισε στην κοπέλα όσο ήσουν μπροστά τους, λες κι είσαι απλώς έπιπλο που στέκεται εκεί, να υποθέσεις τότε τι γίνεται αν είσαι απούσα και τύχει να μιλήσει σε γνωστή ή άγνωστη. Άραγε αφήνει να εννοηθεί ότι είναι single; Πάντως, μια χαρά σαν κυρία το χειρίστηκες τη γκάφα του, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι. Και μην προτρέχεις. Δοκιμάζεις να μείνεις στο χώρο του για να δείτε αν κάνετε μαζί και το πώς σε βλέπει. Μην επενδύεις έτσι λες κι έχετε λογοδοτηθεί και τώρα στήνετε κοινό σπιτικό. Η έλλειψη του αντανακλαστικού από μεριάς του να σε παρουσιάσει περήφανα σαν κοπέλα του είναι ανησυχητικό κατ' εμέ, αλλά ούτε που να το σκέφτεσαι ότι οφείλεται σε στοιχεία της εμφάνισής σου ή του χαρακτήρα σου. Στο μόνο που του δίνω pass είναι αν γενικώς πρόκειται για άτομο αμήχανο κι αδέξιο κοινωνικά, οπότε ξεχνάει ακόμα και τα βασικά όταν βγει έξω απ' το σπίτι, που σημαίνει ότι στο άγχος του ν' ανταπεξέρθει σε μια συζήτηση, πολύ απλά μπλόκαρε και ξέχασε να σε γνωρίσει. Όσοι είναι ακοινώνητοι ή έχουν κοινωνική φοβία κάνουν (ή αμελούν να κάνουν) πράγματα που στο μέσο όρο φαίνονται για τρελές γκάφες. Αλλά είναι 36 χρονών όπως λες και δεν πρόσεξε καν ότι έφυγες όσο έπιασε την πάρλα με την κοπέλα; Δεν νομίζω να παίζει κοινωνικό άγχος εδώ. Γι' αυτό μη βιάζεσαι και, όπως είπες, δες και τα υπόλοιπα συμφραζόμενα στη συμπεριφορά του προς εσένα. Και τέλος, θα σου έλεγα ν' αποφεύγεις να μοιράζεσαι το νέο με τη συμβίωση τόσο εύκολα. Κατά πρώτον είναι φρέσκο, οπότε αν κάτι στραβώσει, άντε μετά να εξηγείς στον κάθε άσχετο το γιατί δεν έκατσε. Κατά δεύτερον (και πιο σημαντικό), το να φοράς περήφανα την ταμπέλα της απλής συμβίας χωρίς να σου έχουν υποσχεθεί κάτι, σε υποβιβάζει ως γυναίκα. Μέχρι ο άνδρας, με τον οποίον σχετίζεσαι, αρχίσει να σε αντιμετωπίζει έμπρακτα σαν γυναίκα που παντρεύεται και σχεδιάζει οικογένεια, μη βιάζεσαι να μαρκάρεις τον εαυτό σου "δική του" από μόνη σου. Ειδάλλως, αργότερα, αν η σχέση σας λήξει, θα χτυπάς το κεφάλι σου που στερούσες απ' τον εαυτό σου ευκαιρίες όσο εκείνος δεν φαινόταν το ίδιο πρόθυμος να δεσμευτεί έτσι μαζί σου.