Θα τα γράψω με ηρεμία και χωρίς κανένα στοιχείο εξυπνάδας, θα βγει αρκετά μεγάλο το κείνο, όποιος έχει υπομονή το διαβάζει. Chase Meridian, από την πλευρά της κοπέλας δεν τέθηκε καν το ζήτημα που γράφεις, "η γυναίκα-συμβία επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού και το ρόλο της τέλειας συζύγου...ενώ ο άνδρας μια χαρά επαναπαύεται στη θαλπωρή που του χτίζει η αγαπητικιά του και ουσιαστικά παραμένει μια χαρά ελεύθερος. Η συμβίωση είναι βολική λύση για τον άνδρα, ειδικά αν θέλει μεν φροντίδα και γυναικείο χέρι στο σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρος αν σκοπεύει στο χέρι αυτό να περάσει βέρα". Αν το θέλουν πραγματικά και οι δύο πλευρές, αυτό προϋποθέτει να έχουν καταλάβει, αποδεχτεί, συμφωνήσει και πολλά άλλα τι και ποιες ανάγκες ζητάνε μέσα στη σχέση, μπορούν κάλλιστα να προχωρήσουν σε συμβίωση. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να περάσουν πρώτα απο αρραβώνα ή όπως γράφεις "ρητή προοπτική γάμου'. Θέλω να πιστεύω ότι όπως εγώ και άλλοι εδώ μέσα έχουν πρόχειρα παράδειγμα στο μυαλό τους από ζευγάρια που δεν "πέρασαν" το στάδιο του αρραβώνα ή το πέρασαν αλλά δυστυχώς χώρισαν (ας το κλείσω εδώ με τον εν λόγω θεσμό, γιατί όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι ακριβώς εξυπηρετεί). Έχω στο φιλικό μου περιβάλλον ζευγάρι που είναι μαζί 10 χρόνια και δεν έχουν προβεί σε κανένα από τα δύο παραπάνω. Το ζευγάρι και συζεί και ευτυχισμένο είναι. Γράφεις, "Αν δεν σε γνώρισε στην κοπέλα όσο ήσουν μπροστά τους, λες κι είσαι απλώς έπιπλο που στέκεται εκεί, να υποθέσεις τότε τι γίνεται αν είσαι απούσα και τύχει να μιλήσει σε γνωστή ή άγνωστη", εν μέρει δεν έχεις άδικο. Γενικά θα το γράψω, το να σε γνωρίσει κάποιος "παντού" δεν σου παρέχει αυτόματα και την εγγύηση ότι θα είναι και πιστός. Γνωρίζω περίπτωση που και οι δύο πλευρές είχαν γνωριστεί και με τις οικογένειες και με φίλους και με τους γνωστούς τους και ενώ είχαν 4 χρόνια σχέση, παράλληλα (όλα αυτά τα χρόνια) είχε και άλλη σχέση. Τι θέλω να πω; Είναι καθαρά στον άνθρωπο αν θέλει και σωματικά και εγκεφαλικά να "είναι" στον άνθρωπό του. Και σε άλλη πόλη ή χώρα να είσαι, εάν συνειδητοποιήσεις ότι θέλεις αυτόν τον έναν άνθρωπο, να είσαι σίγουρη αυτόν τον έναν θα σκέφτεσαι κάθε μέρα. Ένα δαχτυλίδι δεν έχει τον μαγικό τρόπο να σταματήσει το οτιδήποτε. Το χειρίστηκε σωστά μέχρι εκεί που βγήκε να πάρει αέρα (κατάλαβε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την όλη κατάσταση και καλά έκανε και βγήκε έξω). Από κει και πέρα όμως είναι λάθος η συμπεριφορά. Γράφει, "Πήρα χαρωπό τόνο και του είπα ότι απλώς βγήκα για δυο λεπτάκια κι έρχομαι", "τον ρωτάω μισοαστεία γιατί δεν μας γνώρισε, μήπως ντρέπεται για μένα?...πρότεινε κιόλας να τη βρούμε ξανά στο πάρτυ για να κάνει τις συστάσεις...του είπα να τ' αφήσει γιατί το θεώρησα πολύ βλακεία ξαφνικά στο άκυρο τώρα να τη βρει την κοπέλα ". Η κοπέλα ενοχλήθηκε από την συμπεριφορά και καλά έκανε δικαιώματα της όμως δεν σχολιάζουμε αυτό. Όταν μας ενοχλεί κάτι πρέπει να το πούμε, να το συζητήσουμε μόνο έτσι θα λυθεί, εάν κωφεύουμε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να συσσωρεύουμε προβλήματα. Δεν είναι κακό να είναι κάποιος ζηλιάρης ή κτητικός, μέσα σε λογικά πλαίσια (ο καθένας μας κάτι έχει), το κακό ξεκινάει όταν δεν τα παραδεχτούμε και δεν θελήσουμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Πιο κάτω γράφεις, "οπότε αν κάτι στραβώσει, άντε μετά να εξηγείς στον κάθε άσχετο το γιατί δεν έκατσε" και έχω μπερδευτεί. Πρέπει να λέει παντού ότι είναι ζευγάρι ή όχι; Γιατί αυτό το επιχείρημα, σίγουρα μπορεί να το χρησιμοποιήσει και η άλλη πλευρά. Σχετικά με την εμφάνιση, θα πω κάτι με σεβασμό και μέσα σε γενικό πλαίσιο, ο καθένας είναι αυτός που είναι, είναι ξεχωριστός, αυτό πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να το αποδεχτούμε και στη συνέχεια να μάθουμε να σεβόμαστε και να το αποδεχόμαστε το κάτι άλλο. Βγαίνοντας έξω, θα συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους, "άσχημους", "όμορφους", κιτσς, ντυμένους κομψά κλπ. Σίγουρα το πρώτο που μας τραβάει είναι η εξωτερική εμφάνιση, είναι όμως αυτή η ουσία; Είναι αρκετή για να μας κάνει να μην βλέπουμε τίποτα άλλο; Είναι στην επιλογής μας εάν θα θέλουμε να "εμβαθύνουμε" σε έναν άνθρωπο, να "δούμε τον εσωτερικό του κόσμο". Τις τελευταίες σου γραμμές αν και τις καταλαβαινω δεν θέλω να σχολιάσω κάτι. Θα κλείσω με αυτό, η κοπέλα μπορεί κάλλιστα να κοιτάζει την όλη συμπεριφορά του συντρόφου της για να προβεί σε συμπεράσματα και όπως γράφτηκε σωστά πιο κάτω, ο χρόνος θα δείξει τι είναι να δείξει.
Θα τα γράψω με ηρεμία και χωρίς κανένα στοιχείο εξυπνάδας, θα βγει αρκετά μεγάλο το κείνο, όποιος έχει υπομονή το διαβάζει. Chase Meridian, από την πλευρά της κοπέλας δεν τέθηκε καν το ζήτημα που γράφεις, "η γυναίκα-συμβία επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού και το ρόλο της τέλειας συζύγου...ενώ ο άνδρας μια χαρά επαναπαύεται στη θαλπωρή που του χτίζει η αγαπητικιά του και ουσιαστικά παραμένει μια χαρά ελεύθερος. Η συμβίωση είναι βολική λύση για τον άνδρα, ειδικά αν θέλει μεν φροντίδα και γυναικείο χέρι στο σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρος αν σκοπεύει στο χέρι αυτό να περάσει βέρα". Αν το θέλουν πραγματικά και οι δύο πλευρές, αυτό προϋποθέτει να έχουν καταλάβει, αποδεχτεί, συμφωνήσει και πολλά άλλα τι και ποιες ανάγκες ζητάνε μέσα στη σχέση, μπορούν κάλλιστα να προχωρήσουν σε συμβίωση. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να περάσουν πρώτα απο αρραβώνα ή όπως γράφεις "ρητή προοπτική γάμου'. Θέλω να πιστεύω ότι όπως εγώ και άλλοι εδώ μέσα έχουν πρόχειρα παράδειγμα στο μυαλό τους από ζευγάρια που δεν "πέρασαν" το στάδιο του αρραβώνα ή το πέρασαν αλλά δυστυχώς χώρισαν (ας το κλείσω εδώ με τον εν λόγω θεσμό, γιατί όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι ακριβώς εξυπηρετεί). Έχω στο φιλικό μου περιβάλλον ζευγάρι που είναι μαζί 10 χρόνια και δεν έχουν προβεί σε κανένα από τα δύο παραπάνω. Το ζευγάρι και συζεί και ευτυχισμένο είναι. Γράφεις, "Αν δεν σε γνώρισε στην κοπέλα όσο ήσουν μπροστά τους, λες κι είσαι απλώς έπιπλο που στέκεται εκεί, να υποθέσεις τότε τι γίνεται αν είσαι απούσα και τύχει να μιλήσει σε γνωστή ή άγνωστη", εν μέρει δεν έχεις άδικο. Γενικά θα το γράψω, το να σε γνωρίσει κάποιος "παντού" δεν σου παρέχει αυτόματα και την εγγύηση ότι θα είναι και πιστός. Γνωρίζω περίπτωση που και οι δύο πλευρές είχαν γνωριστεί και με τις οικογένειες και με φίλους και με τους γνωστούς τους και ενώ είχαν 4 χρόνια σχέση, παράλληλα (όλα αυτά τα χρόνια) είχε και άλλη σχέση. Τι θέλω να πω; Είναι καθαρά στον άνθρωπο αν θέλει και σωματικά και εγκεφαλικά να "είναι" στον άνθρωπό του. Και σε άλλη πόλη ή χώρα να είσαι, εάν συνειδητοποιήσεις ότι θέλεις αυτόν τον έναν άνθρωπο, να είσαι σίγουρη αυτόν τον έναν θα σκέφτεσαι κάθε μέρα. Ένα δαχτυλίδι δεν έχει τον μαγικό τρόπο να σταματήσει το οτιδήποτε. Το χειρίστηκε σωστά μέχρι εκεί που βγήκε να πάρει αέρα (κατάλαβε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την όλη κατάσταση και καλά έκανε και βγήκε έξω). Από κει και πέρα όμως είναι λάθος η συμπεριφορά. Γράφει, "Πήρα χαρωπό τόνο και του είπα ότι απλώς βγήκα για δυο λεπτάκια κι έρχομαι", "τον ρωτάω μισοαστεία γιατί δεν μας γνώρισε, μήπως ντρέπεται για μένα?...πρότεινε κιόλας να τη βρούμε ξανά στο πάρτυ για να κάνει τις συστάσεις...του είπα να τ' αφήσει γιατί το θεώρησα πολύ βλακεία ξαφνικά στο άκυρο τώρα να τη βρει την κοπέλα ". Η κοπέλα ενοχλήθηκε από την συμπεριφορά και καλά έκανε δικαιώματα της όμως δεν σχολιάζουμε αυτό. Όταν μας ενοχλεί κάτι πρέπει να το πούμε, να το συζητήσουμε μόνο έτσι θα λυθεί, εάν κωφεύουμε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να συσσωρεύουμε προβλήματα. Δεν είναι κακό να είναι κάποιος ζηλιάρης ή κτητικός, μέσα σε λογικά πλαίσια (ο καθένας μας κάτι έχει), το κακό ξεκινάει όταν δεν τα παραδεχτούμε και δεν θελήσουμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Πιο κάτω γράφεις, "οπότε αν κάτι στραβώσει, άντε μετά να εξηγείς στον κάθε άσχετο το γιατί δεν έκατσε" και έχω μπερδευτεί. Πρέπει να λέει παντού ότι είναι ζευγάρι ή όχι; Γιατί αυτό το επιχείρημα, σίγουρα μπορεί να το χρησιμοποιήσει και η άλλη πλευρά. Σχετικά με την εμφάνιση, θα πω κάτι με σεβασμό και μέσα σε γενικό πλαίσιο, ο καθένας είναι αυτός που είναι, είναι ξεχωριστός, αυτό πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να το αποδεχτούμε και στη συνέχεια να μάθουμε να σεβόμαστε και να το αποδεχόμαστε το κάτι άλλο. Βγαίνοντας έξω, θα συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους, "άσχημους", "όμορφους", κιτσς, ντυμένους κομψά κλπ. Σίγουρα το πρώτο που μας τραβάει είναι η εξωτερική εμφάνιση, είναι όμως αυτή η ουσία; Είναι αρκετή για να μας κάνει να μην βλέπουμε τίποτα άλλο; Είναι στην επιλογής μας εάν θα θέλουμε να "εμβαθύνουμε" σε έναν άνθρωπο, να "δούμε τον εσωτερικό του κόσμο". Τις τελευταίες σου γραμμές αν και τις καταλαβαινω δεν θέλω να σχολιάσω κάτι. Θα κλείσω με αυτό, η κοπέλα μπορεί κάλλιστα να κοιτάζει την όλη συμπεριφορά του συντρόφου της για να προβεί σε συμπεράσματα και όπως γράφτηκε σωστά πιο κάτω, ο χρόνος θα δείξει τι είναι να δείξει.