Ίσως όχι πανικό, αλλά προσωπικά νιώθω κι εγώ νευρικότητα όταν στο οπτικό μου πεδίο, και δη δίπλα μου, κάθεται κάποιος/-α που κάνει επαναλαμβανόμενες νευρικές κινήσεις με χέρια και πόδια ή στριφογυρνά στη θέση που είναι. Δυστυχως ή ευτυχώς έχουμε εξελιχθεί έτσι οι άνθρωποι, που η νευρικότητα, μεταξύ άλλων συμπεριφορών, είναι μεταδοτική όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο, γιατί ο εγκέφαλος λαμβάνει το μήνυμα ότι, εφόσον κάποιος δίπλα μας φέρεται στρεσαρισμένα, σημαίνει ότι υπάρχει επερχόμενος κίνδυνος τριγύρω, οπότε ενστικτωδώς μπαίνουμε σε μια εγρήγορση, η οποία εγρήγορση, όμως, στη δεδομένη κατάσταση είναι περισσή κι ανεπιθύμητη. Το χειρότερο είναι το αντιφατικό μήνυμα που λαμβάνει ο εγκέφαλός μας - από τη μια η αντικειμενική έλλειψη πηγής στρες κι η διάθεσή μας να χαλαρώσουμε, κι από την άλλη η νευρικότητα που ενστικτωδώς μεταδίδεται από κάποιον που για υποκειμενικούς του λόγους βιώνει και δείχνει αυξημένο στρες. Αν αυτά τα νευρικά άτομα είναι στο περιβάλλον σου, ζήτησέ τους όσο γίνεται να σταματήσουν. Μη νομίζεις, δεν είναι παράξενο. Θυμάμαι είχα πάει με τουριστικό γκρουπ στο εξωτερικό και όσο καθόμασταν σε τουριστικό καφέ, μία κοπέλα απ' το γκρουπ μας καθόταν και κουνούσε νευρικά το πόδι της, κατάλαβες, όταν κάθεται κανείς σταυροπόδι και κάνει το πάνω πόδι "εκκρεμές" πέρα-δώθε, αλλά σπασμωδικά. Και μια τουρίστρια ξένη, που καθόταν δίπλα, πάει κοντά της, την ακουμπάει στον αγκώνα και της λέει μ' ένα λίγο συμπονετικό ύφος "don't do that." :-D Λογικό ήταν και πολύ κατανοητό.