Μπορώ να πω ότι με συγκίνησε το κείμενο σου, ίσως για 1η φορά στο lifo.
Μου βγάζεις κάτι πολύ θετικό και ζεστό, φαίνεσαι καλή ψυχή και ας μην σε ξέρω.

Το γεγονός ότι το έχεις παλέψει τόσο, μετά από όσα σου έχουν συμβεί είναι άξιο σεβασμού και θέλει πολύ μα πολύ ψυχική δύναμη.
Για τις ιατρικές υποδομές της χώρας μας τι να πω, πάντα πίσω σε όλα δυστυχώς.
Να νιώθεις περήφανη για τον εαυτό σου γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι τα παρατάνε εύκολα με το παραμικρό.

Κατανοώ ότι έχεις αρχίσει και τα βλέπεις κατηφορικά τα πράγματα και είναι λογικό με τα όσα έχεις περάσει και περνάς. Αλλά η ζωή σου δεν έχει τελειώσει ούτε σε πήραν τα χρόνια, να το θυμάσαι αυτό.
Οικονομικά μπορείς να επανέλθεις με υπομονή και επιμονή και ίσως αν θες, να πας σε κάποια πόλη με άτομα της ηλικίας σου και να βρεις παρέες και φυσικά και σύντροφο. Όσο δικαίωμα έχει κάποια άλλη, άλλο τόσο έχεις εσύ. Τόσες σκάρτες γυναίκες βρίσκουν, μια αξιόλογη κοπέλα αξίζει και με το παραπάνω.

Σου εύχομαι να βρεις ευτυχία. Δεν στα λέω για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα, τα πιστεύω πραγματικά.