Αγαπητέ φίλε,
Η Ομόνοια μπορεί να μην είναι κυκλική, αλλά οι ευκαιρίες να συναντήσεις τη συντροφικότητα είναι πάντα μέρος του ταξιδιού σου, όπως και του καθενός μας. Μήπως δεν χρειάζεται να είναι κυκλική; Μήπως τελικά στοιβάξαμε τη ζωή μας σε κύκλους και τετραγωνάκια και τσουβαλιάσαμε και τη συντροφικότητα μαζί;

Δεν έχει σημασία τι αρέσει στους άλλους, αν εσύ ψάχνεις την 'αγαπούλα σου', είναι δική σου και μόνο δική σου υπόθεση. Χαθήκαμε και στις κρίσεις των άλλων και χάσαμε τη μοναδικότητα μας. Να αγκαλιάζεις τα θέλω σου και όσα σε κάνουν εσύ. Ή μήπως νομίζεις ότι μόλις ερωτευόμαστε δεν ξεκινάμε όλοι τα 'ούλα', τα ζουζουνίσματα, ξεθάβοντας όλο το ζωικό βασίλειο, αποκτώντας ενίοτε και γλωσσοπλαστικές ικανότητες; Μη κοιτάς τι λέμε έξω, μέσα ένας ολοζώντανος ζωολογικός κήπος!

Σου εύχομαι να βρεις λοιπόν την αγαπούλα σου, να είσαι ανοιχτός στην αναζήτηση, γιατί η ζωή πολλάκις μας ξαφνιάζει φέρνοντας ανθρώπους που γκρεμίζουν τον 'ιδανικό' σύντροφο. Μπορεί λοιπόν να μη σου έρθει με λατέρνα, αλλά με ένα γιουκαλίλι και λιγότερη μοναξιά από τη δική σου. Τίποτα δεν είναι χαμένο, ότι έζησες μέχρι τώρα είναι τα λιθαράκια χτισμένα στο δικό σου μονοπάτι.
Καλή συνέχεια!