Η μοναξιά από τη φύση της δεν είναι κάτι κακό. Στη φύση, όλα τα ζώα που είναι σε ομάδες/αγέλες/ζεύγη, το κάνουν για λόγους επιβίωσης και καλύτερης πιθανότητας να βρουν τροφή κυρίως, δεν υπάρχει πουθενά η συντροφικότητα για καθαρά κοινωνικούς λόγους. Στον άνθρωπο είναι αλλιώς, δεν απαιτείται (πλέον) η κοινωνική ζωή για βιοποριστικούς λόγους αλλά έχει δημιουργηθεί έτσι η κοινωνία που όποιος είναι αντικοινωνικός και δεν έχει φίλους, νιώθει εξοστρακισμένος. Είναι στίγμα να "πρέπει" να έχεις φίλους ή να "πρέπει" να έχεις σχέση, όμως κανείς δε συζητάει για αυτούς τους ανθρώπους, σαν τον εξομ (και τόσους άλλους) που δεν έχουν τίποτα από τα 2. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν την ευτυχία;