Δεν είσαι η μόνη. Το θέμα είναι να μην έχετε στο μυαλό σας ότι "το κάνουν όλοι πλέον", οπότε μένετε και κολλάτε εκεί.
Η άποψη μου πάνω στο θέμα είναι ότι επιστρέφει κάνεις σπίτι του μόνο στην περίπτωση που θέλει να μαζέψει κάποια χρήματα να κάνει δηλαδή αποταμίευση ώστε να φύγει μετά και να κάνει κάτι για εκεινον. Και στο λέω εγώ που από τα 18 μου χρόνια είμαι ανεξάρτητη επειδή είχα δεδομένο ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει να με ταιζουν άλλο οι γονείς μου. Η συγκατοίκηση με τους γονείς μετά από κάποια ηλικία δεν είναι υγιής, από πολλές απόψεις.
Ελπίζω να είναι αυτονόητο το ότι εφόσον ζεις στο σπίτι, προσφέρεις κ εσύ, είτε οικονομικά είτε γενικά. Και το επισημαίνω αυτό γιατί ακούω και κάτι κουλά τύπου "αν ήταν να πληρώνω σπίτι μου, θα νοικιαζα", που είναι φουλ άδικο για τους καημένους τους γονείς και ανώριμο και εγωιστικό από τον άλλον που το λέει. Θα πρέπει να λάβεις υπόψιν ότι οι γονείς σου το έκαναν το καθήκον τους (να σε μεγαλώσουν) είτε αξιοπρεπώς, ειτε οχι ( δεν γνωρίζω τι ισχύει για τους δικούς σου). Τώρα είναι σε μια ηλικία που θα πρέπει οι ίδιοι να κοιτάξουν τον εαυτό τους και να χαρούν την ζωή αυτής της ηλικίας που είναι ιδιαίτερη. Δεν θα πρέπει να του επηρεάζεις με τις δικές σου ανάγκες, προφανώς θα συζητάς κλπ αλλά δεν εχουν μερίδιο ευθύνης για το τι θα κάνεις εσύ στη ζωή σου πλέον. Τώρα το αν μπορείς να ζήσεις μονη. Θεωρώ ότι λύσεις υπάρχουν, πάντα και πάντοτε για όσους θέλουν να τις βρουν. Λίγο φιλότιμο χρειάζεται και να κάνεις υποχωρήσεις. Ξεκαθάρισε τα στον εαυτό σου ώστε να έχετε μια ομαλή συμβίωση μέχρι, ελπίζω, να φύγεις.