Είναι αλήθεια εν μέρει αυτό που λες. Πιστεύω ότι καθένας πρέπει να ξέρει τι ζητάει και πως αυτό που ζητάει θα έχει και την ανάποδη πλευρά του. Για παράδειγμα, παρατηρώ ότι άτομα (και άνδρες και γυναίκες) που είναι συναισθηματικοί κι ανοιχτοί στις σχέσεις τους, ξέρουν να κάνουν εκπλήξεις, να εντυπωσιάζουν το/τη σύντροφό τους και να παίρνουν άφοβα πρωτοβουλία στη σχέση, τότε η ανάποδή τους πλευρά είναι ότι συχνά έχουν ένα control freak μέσα τους, ή διακατέχονται από μια εσωτερική ανασφάλεια (με αποτέλεσμα να "πνίγουν" τον άνθρωπο τον οποίο νοιάζονται) ή τείνουν να λένε ψέματα (δηλ. αποκρύπτουν ένοχα μυστικά ή αρνητικά γεγονότα που τους αφορούν χάριν ενός πιο δυναμικού ίματζ). Επειδή πρόκειται για τύπους που τείνουν να θέλουν να εντυπωσιάσουν, περιμένουν τα ίδια από το ταίρι τους, γι' αυτό χάνουν την ψυχραιμία τους πολύ εύκολα αν δεν παίρνουν πίσω το συναισθηματισμό στον οποίον ποντάρουν. Κι από την άλλη, μπορεί να έχεις τους λεγόμενους "βαρετούς" τύπους, που φαίνονται ήσυχοι και σχετικά παθητικοί, αλλά μαζί τους νιώθεις μια ασφάλεια ότι δεν θα σου επισημαίνουν με το παραμικρό τυχόν παραλείψεις σου ή λάθη σου, κι επίσης τέτοιοι τύποι μπορεί να βρίσκονται σε καλύτερη θέση να διαχειριστούν προβλήματα θεωρώντας τα στωικά σαν κομμάτι της ζωής και όχι σαν ψεγάδια στο ίματζ τους. Το κακό, όμως, είναι, ότι η στωικότητά τους μπορεί να εκλαμβάνεται για αδιαφορία και θα λείπει η σπίθα του αυθορμητισμού, ούτε και θα μπορείς να βιώσεις χολιγουντιανό πάθος αν αυτό ψάχνεις μαζί τους. Οπότε, διαλέγεις του ποιος είσαι ανάλογα με τα δυνατά και τα αδυναμά σου σημεία. Δεν γίνεται να γίνεις το πακέτο που συνδυάζει μόνο "καλά" στοιχεία, ξέχασέ το. Πόνταρε στα θετικά σου στοιχεία και κοίταξε να βρεις τον άνθρωπό σου, που θα σε αγαπά όπως ακριβώς είσαι και θα διαθέτει αρκετή σοφία ώστε να αποδέχεται όποια ανάποδη πλευρά έχεις.