Εγώ λέω να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις "αγαπημένες" (ή την έλλειψη τους) και να επικεντρωθούμε στο ότι εδώ και χρόνια η οικογένεια σου είσαι εσύ. Ειδικά τα Χριστούγενννα αποδεικνύεται πολύ δυσκολότερο να διαχειριστείς κάτι τέτοιο, όταν πρόκειται για "οικογενειακή" γιορτή που όλοι την περνάνε μαζί και χαίρονται (έστω και πλασματικά) και διασκεδάζουν.
Η δική μου οικογένεια, λοιπόν, δεν είναι και πολύ μεγαλύτερη από τη δική σου, αλλά σίγουρα θα είχε χώρο στο γιορτινό της τραπέζι για μια ευγενική ύπαρξη σαν εσένα. Γνωρίζω ότι οι καλοί σου τρόποι και η συστολή σου(το να μη θες να γίνεις βάρος ως συνήθως) θα σε οδηγήσουν στο να με ευχαριστήσεις ευγενικά και να αρνηθείς, αλλά εγώ το εννοώ και έχεις ανοιχτή πρόσκληση πλέον, την οποία θα χαιρόμουν αν αποδεχόσουν. Κι αν δε σ'αρέσουν τα τραπέζια και γουστάρεις αλλαγή χρόνου σε μπαράκι με ποτάκι και τσιγαράκι- χωρίς να είσαι πάλι μόνος ανάμεσα στα πλήθη που αγκαλιάζονται και φιλιούνται- και αυτό γίνεται.
Ο έρωτας μπορεί να είναι υπερτιμημένος, αλλά η "μπακουριά", όχι. Αφού δεν αλλάζει, απλώς ζήστην χωρίς ενοχές και "αν" και πρωτίστως μη σε παίρνει από κάτω! Γιορτές είναι, θα περάσουν.