προς σχόλιο στην απάντηση μου που δημοσιεύθηκε στις 15.12.2022 | 09:00 - δεν βλέπω τους ανθρώπους σαν επένδυση, απλά λέω πως εφόσον το νόημα της σχέσης είναι να οδηγήσει κάπου και να είστε μαζί και από τη στιγμή που ο χωρισμός καταστρέφει οτιδήποτε έχει χτιστεί μεταξύ 2 άτομα (και ξαναγίνεσαι ξένος με αυτό το άτομο ακριβώς όπως ήσουν πριν μπει στη ζωή σου) , ξαναγυρνάς στο σημείο μηδέν, ελεύθερος/η και άνευ σχέσης. Πρέπει πάλι να μπεις στην διαδικασία να γνωρίσεις νέα άτομα, να ανακαλύψεις τον μικρόκοσμό τους, να περάσετε από διάφορες καταστάσεις και σιγά σιγά να δημιουργηθουν οι βάσεις για να προκύψει μία σχέση, άρα αυτόματα αναιρείται όποια πρόοδος είχες είτε αυτή ήταν πρόοδος μερικών εβδομάδων, είτε μηνών είτε ετών, ξανά από την αρχή, και αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο όπως και αν το κοιτάξει κανείς. Και φυσικά δεν έχει νόημα αν πέρασες 5 χρόνια π.χ με 1 άνθρωπο ή με 10 ανθρώπους, το αποτέλεσμα είναι (δυστυχώς) το ίδιο. Δε ξέρω για σένα αλλά αν εμένα προσωπικά με έβαζες να διαλέξω μεταξύ 2 επιλογές, ή γνωρίζεις κάποιον/α και έχετε σχέση x διάστημα και καταλήγετε στο τέλος χωρισμένοι (όσες όμορφες στιγμές και αν περάσατε μαζί) ή δεν γνωρίζεις κάποιον/α, διαλέγω το δεύτερο. Ο σκοπός της σχέσης είναι η διάρκεια (εκτός αν μιλάμε για κάτι άλλο και όχι για σχέση) και ο χωρισμός τα μηδενίζει όλα. Το οτί έχεις x όμορφες/άσχημες αναμνήσεις από έναν άνθρωπο που πέρασες x διάστημα, δεν καταλήγει κάπου, ούτε εμπειρία είναι καθώς κάθε άνθρωπος είναι τελείως διαφορετικός. Φυσικά και η μοναξιά δεν είναι καλή αλλά ποιος δεν θέλει να γνωρίσει τον σωστό άνθρωπο στην σωστή στιγμή και να ζήσουν κάτι αληθινό για πολλά πολλά χρόνια; (δε λέω "για πάντα" και με πείτε ονειροπόλο ρομαντικό). Οι εμπειρίες από τις σχέσεις δεν αφήνουν αποτυπώματα που σε "καλυτερεύουν" ή σε "σκληραγωγούν" όπως οι εμπειρίες από τις δουλειές, δεν είναι βιογραφικό η ψυχή μας. Άμα ήταν έτσι, όλοι έχουμε περάσει από x καταστάσεις οι οποίες μας άλλαξαν οπότε όλοι θα είχαμε προετοιμαστεί για το οτιδήποτε θα ερχόταν μετά, αμ δεν λειτουργεί έτσι το πράμα, αγαπάμε με τη καρδιά και το μυαλό το παραμερίζουμε, για αυτό κάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη και εμπιστευόμαστε ξανά και ξανά..
προς σχόλιο στην απάντηση μου που δημοσιεύθηκε στις 15.12.2022 | 09:00 - δεν βλέπω τους ανθρώπους σαν επένδυση, απλά λέω πως εφόσον το νόημα της σχέσης είναι να οδηγήσει κάπου και να είστε μαζί και από τη στιγμή που ο χωρισμός καταστρέφει οτιδήποτε έχει χτιστεί μεταξύ 2 άτομα (και ξαναγίνεσαι ξένος με αυτό το άτομο ακριβώς όπως ήσουν πριν μπει στη ζωή σου) , ξαναγυρνάς στο σημείο μηδέν, ελεύθερος/η και άνευ σχέσης. Πρέπει πάλι να μπεις στην διαδικασία να γνωρίσεις νέα άτομα, να ανακαλύψεις τον μικρόκοσμό τους, να περάσετε από διάφορες καταστάσεις και σιγά σιγά να δημιουργηθουν οι βάσεις για να προκύψει μία σχέση, άρα αυτόματα αναιρείται όποια πρόοδος είχες είτε αυτή ήταν πρόοδος μερικών εβδομάδων, είτε μηνών είτε ετών, ξανά από την αρχή, και αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο όπως και αν το κοιτάξει κανείς. Και φυσικά δεν έχει νόημα αν πέρασες 5 χρόνια π.χ με 1 άνθρωπο ή με 10 ανθρώπους, το αποτέλεσμα είναι (δυστυχώς) το ίδιο. Δε ξέρω για σένα αλλά αν εμένα προσωπικά με έβαζες να διαλέξω μεταξύ 2 επιλογές, ή γνωρίζεις κάποιον/α και έχετε σχέση x διάστημα και καταλήγετε στο τέλος χωρισμένοι (όσες όμορφες στιγμές και αν περάσατε μαζί) ή δεν γνωρίζεις κάποιον/α, διαλέγω το δεύτερο. Ο σκοπός της σχέσης είναι η διάρκεια (εκτός αν μιλάμε για κάτι άλλο και όχι για σχέση) και ο χωρισμός τα μηδενίζει όλα. Το οτί έχεις x όμορφες/άσχημες αναμνήσεις από έναν άνθρωπο που πέρασες x διάστημα, δεν καταλήγει κάπου, ούτε εμπειρία είναι καθώς κάθε άνθρωπος είναι τελείως διαφορετικός. Φυσικά και η μοναξιά δεν είναι καλή αλλά ποιος δεν θέλει να γνωρίσει τον σωστό άνθρωπο στην σωστή στιγμή και να ζήσουν κάτι αληθινό για πολλά πολλά χρόνια; (δε λέω "για πάντα" και με πείτε ονειροπόλο ρομαντικό). Οι εμπειρίες από τις σχέσεις δεν αφήνουν αποτυπώματα που σε "καλυτερεύουν" ή σε "σκληραγωγούν" όπως οι εμπειρίες από τις δουλειές, δεν είναι βιογραφικό η ψυχή μας. Άμα ήταν έτσι, όλοι έχουμε περάσει από x καταστάσεις οι οποίες μας άλλαξαν οπότε όλοι θα είχαμε προετοιμαστεί για το οτιδήποτε θα ερχόταν μετά, αμ δεν λειτουργεί έτσι το πράμα, αγαπάμε με τη καρδιά και το μυαλό το παραμερίζουμε, για αυτό κάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη και εμπιστευόμαστε ξανά και ξανά..