Μπορεί να σ' ενθαρρύνει αυτό που πιστεύω εγώ: πως ό,τι κι αν έκανες, δεν θ' άλλαζες την κατάσταση, παρά μόνο εσύ θα έχανες περισσότερο χρόνο με κάποιον που δεν τον ενδιέφερες ούτως ή άλλως. Και μόνο που είχε ζητήσει χρόνο, αυτό ήδη δεν προμήνυε κάτι καλό. Ας πούμε ότι θα περίμενες και δεν θα επικοινωνούσες μαζί του (αγνοώντας κιόλας τη δική σου ανάγκη για επικοινωνία και επαφή) και θα ήσουν η γλυκιά κι υπομονετική μεν, αόρατη κοπέλα στη ζωή του δε, που θα περίμενε ώσπου αυτός να τα βρει με τον εαυτό του, με το Θεό και με το σύμπαν... Και τι πιστεύεις ότι θα κέρδιζες; Ίσα-ίσα, αν μετά γυρνούσε σ' εσένα, θα του ένιωθες κι υποχρεωμένη, λες και είσαι καμιά δύσμοιρη που ο άλλος σου έκανε τη χάρη και διάλεξε να συνεχίσει να είστε μαζί. Ούτε καν, μη μετανιώνεις για τίποτα. Εμμέσως με την πίεσή σου σ' αυτή την περίπτωση τον ξεσκέπασες και ο άλλος έδειξε τι πραγματικά σκεφτόταν για σένα. Όταν αγαπάς και σέβεσαι έναν άνθρωπο, ακόμα και ερωτικά να μην τον θες, τότε φεύγεις με τρόπο που πάλι δηλώνει σεβασμό, δεν κάνεις ούτε λες χοντράδες, όπως έκανε ο άλλος σ' εσένα. Άφησέ τον πίσω σου και άσε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του, ώστε να τον ξεπεράσεις. Δεν έχασες τίποτα ούτε και κάποιον σπουδαίο από κοντά σου.