Χτες ο καιρός με ενέπνευσε να φτιάξω τα χειμωνιάτικα στη ντουλάπα μου και "έπεσα" τυχαία πάνω στο αγαπημένο της φουλάρι. Το φύλαξα εκ νέου με προσοχή σε μια γωνίτσα τη στιγμή που γνωρίζω καλά ότι στη δική της ντουλάπα δεν έχει μείνει ίχνος ανάμνησης μου, αφού έχει αντικατασταθεί με άλλες.
Κάποτε ίσως και να με στεναχωρούσε όλο αυτό. Πλέον, με σιγουριά μπορώ να πω ότι δεν είμαι εγώ ο "χαμένος".
Για να επιστρέψω στην εξομολόγηση σου, λοιπόν, και εφόσον μας λες ότι ήσουν σίγουρος ότι θα περνούσες τη ζωή σου μαζί της, μάντεψε ποιος είναι ο "χαμένος". Μπράβο σου που κρατάς μια αξιοπρεπή στάση και σου εύχομαι σύντομα να βρεις εκείνη που θα είναι εξίσου σίγουρη ότι θέλει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της μαζί σου.