Αυτό το βαριέμαι που λες, δες το λίγο βαθύτερα,μην το παίρνεις τόσο δεδομένο. Με τι αίσθηση το νιώθεις στο σώμα σου, ποια στιγμή συμβαίνει ακριβώς . Αναβλητικοτητα δεν έχω δει σε ανθρώπους που βαριουνται αλλά που είναι πολύ χαρισματικοί αλλά και πολύ πληγωμένοι μέσα τους και κάπως υποβιβάζουν τον εαυτό τους ασυνείδητα σαν να έχουν μια φωνή που λέει δεν μπορείς να το κάνεις. Έχουν απορριψει τον εαυτό τους πριν καν προσπαθήσουν . Τότε βγαίνει το σύμπτωμα της κούρασης , ενός μπλοκαρίσματος ,ενός άγχους ,κάτι που τέλος πάντων σαμποτάρει την πρόοδο τους . Δεν ξέρω αν κάποιος σε έπεισε ότι " η βαρεμάρα σου είναι ελάττωμα του χαρακτήρα σου " και ίσως δεν είχες την ευκαιρία να καταλάβεις πραγματικά πως νιώθεις γιατί αυτό που νιώθεις ίσως θέλει φροντίδα . Επίσης, το κίνητρο και η ζωντάνια κ το ενδιαφέρον δημιουργούνται καθώς είσαι ήδη στην προσπάθεια για κάτι ,όχι απαραίτητα από πριν...Ακόμα και για κάτι που μας αρέσει μπορεί να βιώνουμε μεγάλη αντίσταση μέσα μας να το κάνουμε γιατι πολλά συναισθήματα μας σαμποτάρουν. Το θέμα είναι να καταλάβεις ότι σου αξίζει να έχεις αυτοπεποίθηση και ίσως δεν θα έχεις αρκετη εάν δεν νιώθεις ότι στην δουλειά σου είσαι όσο καλύτερη μπορείς. Υποτιμάς εσένα ουσιαστικά με το να μην προσπαθείς , σε φέρνεις σε μια κατάσταση που θα νιώσεις μελλοντικά αλλά και τώρα άβολα και άγχος και ενοχή . Πως να στο πω , μειώνεις την αυτοπεποίθηση σου με τις πράξεις σου χωρίς να το θες κ θα ήταν καλό να κάνεις ακριβώς το αντίθετο στην ζωή . Κ λες πως ποτέ δεν είχες στόχους από μικρή. Σε νιώθω . Αυτά δεν είναι τυχαία όμως . Ούτε είναι ελάττωμα του χαρακτήρα σου. Ήταν έτσι οι συνθήκες της ζωής σου που δεν σε βοήθησαν να ονειρεύεσαι. It's ok. Μπορείς να προσπαθήσεις με μικρά βήματα κάθε μέρα και έτσι να μάθεις και καλύτερα τον εαυτό σου, βλέποντας πόσο ακόμα δυνατότητα είχες κρυμμένη .