Πόσο μας έχουν καλλιεργήσει την ιδέα από παιδιά να γίνουμε γιατροί ή να "πάρουμε" γιατρό, ώστε να καταλήγουμε να μην ξέρουμε αν πρόκειται για συνειδητή επιλογή τελικά και στις δυο περιπτώσεις. To δεύτερο φαίνεται ξεκάθαρα από αυτή σου την πρόταση: "Δυστυχώς ομως ασκεί επαγγελμα μεγάλου κύρους και νιωθω λίγη". Δεν τον θες επειδή είναι ξανθούλης και κούκλος, αλλά επειδή είναι γιατρός. Ένα παραπάνω που βρίσκεσαι στην "ευάλωτη θέση" του ασθενούς και όλο αυτό διογκώνεται κι άλλο στο μυαλό σου βλέποντας το γιατρό στην "ισχυρή θέση". Σε κάθε περίπτωση, δε νομίζω ότι στο εργασιακό του περιβάλλον- ακόμα και να ενδιαφερόταν για κάτι- θα έκανε ή θα ανταποκρινόταν σε κάποια κίνηση.
Όλα να πάνε καλά με τις θεραπείες σου κι αν ποτέ συναντήσεις την αντίστοιχη περίπτωση σε γυναίκα, δηλαδή την πιο όμορφη και γλυκιά γιατρό από όλες όσες θα έχεις δει ποτέ, να της πεις ότι ο Νεφεληγερέτης της δεν την ήθελε επειδή ήταν γιατρός, αλλά επειδή ήταν απλώς εκείνη.
Υ.Γ. Όπως θα κατάλαβες δεν είναι κακό που και που να παθαίνει κανείς την πλάκα του και μάλιστα- ανεξαρτήτως κατάληξης- σου δίνει κίνητρο να προχωράς.