Νεφεληγερετη, μιας και πιάσαμε τους γιατρούς, γνωρίζεις φαντάζομαι πως για να μπεις στην ιατρική είναι από μόνο του κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Να την τελειώσεις ακόμα πιο δύσκολο, συν ότι τρως και πάρα πολλά χρόνια από την ζωή σου στο διάβασμα. Ακόμα και σε συγκεκριμένες χώρες του εξωτερικού που πάνε κάποιοι που δεν καταφέρνουν να περάσουν εδώ, και είναι αντικείμενα χλευασμόυ από κάποιους, και εκεί είναι πάρα πολύ δύσκολα. Άρα το να καταφέρει κάποιος να τελειώσει την ιατρική, σημαίνει πως διαθέτει ικανότητες οι οποίες είναι αδιαμφισβητητες.
Από εκεί και πέρα, εννοείται πως δεν είναι όλοι οι γιατροί καλοί, και πως αρκετοί όντως το επιλέγουν λόγω πρεστίζ και χρημάτων. Γιατί όμως να είναι κάτι κακό αυτό και κατακριτέο; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Γιατί ένας άνθρωπος άμα έχει την δυνατοτητα(δυστυχώς δεν την έχουμε όλοι) να κάνει μια δουλειά που θα τον ανεβάσει και οικονομικά και κοινωνικά να μην τη κάνει; Γιατί η φιλοδοξία σ έναν άνθρωπο δαιμόνο ποιείται;
Φυσικά και δεν είσαι μόνο η δουλειά σου, αλλά είσαι ΚΑΙ η δουλειά σου. Και η δουλειά που επιλέγεις να κάνεις, έχει εν μέρει και κάποια στοιχεία της προσωπικότητας σου. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό.
Τέλος, όλες οι δουλειές και όλοι οι άνθρωποι έχουν το κοινο τους, ειδάλλως μόνο αυτοί με τα ελιτίστικα επαγγέλματα θα έκαναν σχέσεις, οικογενειακλπ