Μια εξαιρετική εξομολόγηση που σπάει κόκαλα και κόβει την αναπνοή, που μέσα σε λίγες γραμμές κι από πραγματική ανάγκη παίρνει μια καθαρή και τίμια θέση στη σημερινή πραγματικότητα, μακριά από «δήθεν» αναλύσεις και «κάλπικες» προσεγγίσεις,.
Εγώ θέλω να ενθαρρύνω όλους όσους με τις καθημερινές παρεμβάσεις τους αφήνουν το ίχνος της ρεαλιστικής τους σκέψης για να μη χάσουμε την επαφή μας με την κοινή λογική στη χώρα μας, που δυστυχώς,δεν είναι και τόσο κοινή.
Η χώρα μας δυσκολεύεται και ταυτόχρονα τρομάζει να εξελιχθεί, γιατί ακριβώς η ελληνική κοινωνία είναι κατακερματισμένη και δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει την ισορροπία της, να αποκτήσει δηλαδή προσανατολισμό προς την ελευθερία και την υπευθυνότητα που αυτή συνεπάγεται, προς τη δημιουργικότητα και την προσήλωση που αυτή απαιτεί και γενικότερα προς όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συνδέονται με την πρόοδο και την ευημερία. Χωρίς καλλιέργεια και αξιακό σύστημα, είναι λογικό να ρέπει προς τον λαϊκισμό και την αγοραία αισθητική. Σε μια κοινωνία που πάνω από τα δύο τρίτα της αποτελείται από ψεκασμένους ανορθολογιστές και γενικά από ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο γάιδαρος πετάει, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να δημιουργηθούν συνθήκες ανάταξής της και επομένως η πορεία της προς την παρακμή, ίσως να είναι αναπόφευκτη.