Ας καταθέσω κι εγώ my 2 cents.
Από αυτά που διάβασα, ταξινόμησα το θέμα στην "οπτική του προβλήματος" (αναφέρεται στην οικονομική επιστήμη ως Perspective of Economics) και συμπεραίνω ότι τα πράγματα έχουν περίπου ως εξής:
- αν πραγματικά αγαπάς την 6ετίας σχέση σου, τότε έχεις ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσεις άμεσα και οπωσδήποτε
- αν όμως τα 'χεις ψήσει με κάποιον άλλον, τότε η τρέχουσα κατάσταση είναι και η ιδανική λύση στο πρόβλημα σου
- σε όλους κοπανιέσαι πως είσαι σε αδιέξοδο, πως ο άλλος είναι αλλόθρησκος και οι γονείς σου θα φρικάρουν κλπ κλπ, πως δε τον ερωτεύτηκες ποτέ κλπ, αλλά επί της ουσίας η τρέχουσα φάση είναι η πλέον συμφέρουσα για σένα ΚΑΙ επιπλέον
- θες να έχεις βιωσιμότητα κι ωφέλεια στο μέγιστο δυνατό χρόνο (και από τα 2 πρόσωπα) κι αυτό το αποκρύπτεις προβάλλοντας τη δήθεν αντίδραση του περιβάλλοντος σου. (ήδη κάποιοι σχολιαστές τσίμπησαν και θεωρούν ότι είσαι και θύμα της επιθυμίας των γονιών σου και του περιβάλλοντος σου, ότι ζεις για τους άλλους κλπ)

Η φάση λοιπόν θα πάει περίπου ως εξής ( δε θα αναφέρω όλα τα ενδεχόμενα).
- Η 6τίας σχέση θα εντείνει την πίεση προς εσένα και ενδέχεται να αποχωρήσει και από τη ζωή σου ( αν έχει ήδη αντιληφθεί ότι με κάποιον σχετίζεσαι και παραμένει μαζί σου, τότε δεν αποκλείεται να είναι κι εκείνος σε ανάλογη με σένα περίπτωση- δηλ. να τα έχει μπλέξει με κάποιαν άλλη κλπ κλπ)
- Η κρυφή σου σχέση να αποχωρίσει στην περίπτωση που βρεθεί κάποια άλλη ή μπορεί να έχει ήδη κι άλλη και να μη το γνωρίζεις

.....μην πω κι άλλα γιατί γίνεται ιδιαίτερα σύνθετο.

Για να κλείσω: Δε λέω αν κάνεις σωστά ή λάθος. Είσαι ενήλικη κι έχεις την ελευθερία να ορίζεις τη ζωή σου όπως θες. Λέω όμως ότι αυτα΄τα πράγματα θέλουν επιδέξιο χειρισμό και φτάνουν σε ένα σημείο που περαιτέρω διαχείριση γίνεται σε συνθήκες υψηλού ρίσκου για την αλληλεπίδραση σου με το περιβάλλον σου.
Προσωπικά το είχα κάνει κι εγώ πριν πολλά χρόνια και διέκοψα στο καταλληλότερο χρονικό σημείο αποφεύγοντας τη γελοιοποίηση και την απομόνωση.
It's up to you dear....