Μην είσαι αυστηρός και απόλυτος με τον εαυτό σου. Το ότι δεν την έχεις ξεχάσει σχεδόν ένα χρόνο μετά, δε σημαίνει ότι δε θα την "ξεχάσεις" ποτέ. Κάποια στιγμή τις μεταμεσονύκτιες ώρες θα τις περνάς και εσύ αγκαλιά με κάποια άλλη(ναι, ξέρω πόσο απίθανο σου φαίνεται αυτό και μόνο που το διαβάζεις) και με ευχάριστες μελωδίες να "ντύνουν" τις στιγμές σας.
Κατά τα άλλα, μπράβο σου που έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για να την κρατήσεις και λυπάμαι που δεν τα κατάφερες τελικά. Σου αξίζει κάποια που να μείνει δίπλα σου στα εύκολα και στα δύσκολα. Έως τότε σου εύχομαι καλή δύναμη, ειδικά για τις δύσκολες ώρες που αναφέρεις.