Καταλαβαίνω ότι πρέπει να είσαι σχετικά μικρή σε ηλικία για να έχεις τέτοιους προβληματισμούς και η αλήθεια είναι ότι από αυτά που βλέπουμε και ακούμε γύρω μας οι περισσότεροι/ες φαίνεται να υποκρίνονται ότι είναι μονογαμικοί/ες, ενώ πίσω από την πλάτη των συντρόφων/συζύγων γίνονται τα Σόδομα και τα Γόμορρα.
Έχοντας βρεθεί σε σχετικά νεαρή ηλικία στα Σόδομα και τα Γόμορρα, θυμάμαι να έχω χρησιμοποιήσει επιχειρήματα, όπως το δικό σου με το παστίτσιο(εγώ μίλησα για πίτσα, ήταν πιο "πιασάρικο"), ή του στυλ ότι οι σχέσεις είναι μια κοινωνική σύμβαση του δυτικού πολιτισμού και ότι ο άνθρωπος των σπηλαίων ήταν πολυγαμικός. Προφανώς τότε δε με διαχώριζε και τίποτα από τον άνθρωπο των σπηλαίων γενικότερα, όπως και όλους/ες όσους/ες ισχυρίζονται ότι η πολυγαμία είναι στη φύση μας κτλ.
Προσωπικά, θεωρώ την πολυγαμία μια πρόφαση που υποδηλώνει είτε κακή σχέση με τον εαυτό μας, είτε ακαταλληλότητα όλων των εμπλεκόμενων για σύναψη μιας μονογαμικής σχέσης, είτε και τα δυο ταυτόχρονα. Έστω όμως κι αν βρεθείς σε μια πολυγαμική σχέση, αυτή θέλει άπειρα "κότσια", τα οποία το 99% των ανθρώπων δε διαθέτουν. Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι μονογαμικό ον και αυτό δεν το επιτάσσουν η κοινωνία, η ηθική ή ό,τι άλλο, αλλά το αποδεικνύει ο τρόπος που σκέφτεται, δρα και αισθάνεται. Συνεπώς, δεν είναι ουτοπικό να βρεις κάποιον/α που θα γουστάρει εσένα και μόνο για όσο καιρό είστε μαζί. Ακόμα κι αν μοιάζεις με παστίτσιο που το τρώει κάθε μέρα και μπορεί να το βαρεθεί, πάντα θα υπάρχουν "παραλλαγές" του που θα θέλει να δοκιμάσει αντί να επιλέξει την εύκολη λύση και να παραγγείλει σουβλάκια. Φτάνει να είναι ο σωστός άνθρωπος.