Επειδή το φαι δεν έχει να κάνει πάντα με το φαι ,αλλά με τη ψυχολογία μας και πού νιώθουμε έλλειψη στη ζωή μας, θα έλεγα να ασχοληθεί με την ψυχολογία της πρώτα και να δει αν υπάρχει κάποια σύνδεση με το πόσο τρώει. Άλλη ιδέα είναι να αποκλείσει τη δίαιτα από το μυαλό της και να νιώσει ανέμελη ,γιατί καμιά φορά το να σκεφτόμαστε εμμονικα ότι πρέπει να ήμασταν αλλιώς και μην νιώθουμε όμορφες μας κάνει να στεναχωριομαστε και έπειτα να τρώμε ακόμα περισσότερο για να ξεχάσουμε τα αρνητικά αυτά συναισθηματα, οπότε λειτουργεί ανάποδα. Γενικά να εστιάσει στην ευτυχια της και όλα θα ακολουθήσουν με μικρά βήματα . Προτείνω οι στόχοι -βηματα να έχουν θετικές λέξεις πχ Να κάνω μισή ώρα περπάτημα τη μέρα , να τρώω δύο σαλάτες τη μέρα, να τρώω περισσότερη πρωτεινη. Όταν οι λέξεις είναι αρνητικές ,εννοώ με απαγόρευση και "μην-δεν" πχ να μην τρώω γλυκά κλπ ,κάπως λειτουργεί άσχημα σε μένα ας πούμε , επικεντρώνομαι στην έλλειψη και στο "απαγορευμένο " και το θέλω παραπάνω. Γενικά δες το σαν έναν εθισμό . Θέλει πρώτα θετικές συνήθειες για να αντικαταστήσει την συνήθεια του να τρώει πολύ. Να κάνει ένα πρόγραμμα για το τι συνήθειες άλλες Θέλει να προσθέσει στη μέρα της. Θέλει υποστηρικτικό περιβάλλον. Θέλει ευχαρίστηση από άλλους τομείς της ζωής του ατόμου ώστε να μην την ψάχνει όλη στο φαι. Θέλει να μην κρίνει τον εαυτό της στο παρόν καθόλου. Να το δει σαν συνήθειες που θα ήταν όμορφο να διαμορφώσει, χωρίς να ασχολείται με το αποτέλεσμα και το σώμα ,αυτά θα έρθουν μόνα τους. Και θέλει πειθαρχεία στο να κάνει την γυμναστική της και το μαγείρεμα της στο σπίτι ακόμα και όταν βαριέται. Να βρει ομορφιά στο να τα κάνει αυτά επίσης να μην είναι με το ζόρι.