Αχ, διαβάζοντας με αγωνία, στο τέλος του κειμένου ξεφύσηξα με ανακούφιση που όλα είναι καλά και εκτιμάς τον νυν σου σύντροφο τελικά! Ίσως κιόλας έπαιξε το ρόλο του ότι όταν ξεκινήσατε σχέση οι δυο σας, δεν είχες τρελές προσδοκίες κι απαιτήσεις από εκείνον, παρά μόνο απλώς ήθελες να σε δει ο πρώην σου με κάποιον. Και τελικά αυτός ο "κάποιος" έγινε ο ένας για σένα. Και τέλος, ναι, καταλαβαίνω απόλυτα την αδιαφορία που βιώνεις προς τον πρώην σου, κάτι που είναι και λογικό. Όπως δεν μπορώ τις κακίες και τις πικρίες προς τους πρώην, άλλο τόσο δεν μπορώ το "να είναι καλά εύχομαι, γιατί τον νοιάζομαι και τον αγαπώ... σαν άνθρωπο, εννοείται!" Όχι, ο πρώην πλέον έχει γίνει ένας ξένος, του οποίου η μοίρα δεν σ' ενδιαφέρει και δεν έχεις άποψη καν για εκείνον. Μπράβο σου για την ειλικρίνεια, και να είσαι καλά με τον δικό σου!