Amor Fati, με συγχωρεις για τον τόνο μου.
Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο.
Είναι πιεστικό όλο αυτό που ζω.
Και συμφωνώ οτι δυστυχώς μόνο ετσι θα βαλει μυαλό.
Που μένω ακόμα μαζί τους δεν το σκέφτομαι κάθε μέρα νομιζεις;
Μ´αυτη την σκέψη κοιμάμαι τα δύσκολα βράδια και με αυτήν ξυπνάω. Θα αρρωστήσω που δεν μου φτάνουν τα λεφτά για ολική ανεξαρτησία.Αν ήμουν παντρεμένη θα ηταν όλα αλλιώς...Πόσο ζηλεύω τις παντρεμένες!