Δεν είπα ποτέ ότι η επαρχία είναι ο παράδεισος και η Αθήνα η κόλαση. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά και στα δύο, δεν θα πω σε επαρχία και πόλη γιατί η Αθήνα είναι πιάνεται ως κάτι ξεχωριστό, όχι σαν πόλη που έχει κανείς στο μυαλό του αν έχει πάει και παραέξω. Είπα τι προτιμώ εγώ λοιπόν. Αρχικά το "επαρχία" δεν σημαίνει το αποκομμένο κατσικοχώρι. Υπάρχουν πολύ ωραίες επαρχιακές πόλεις που δεν μπορείς να τις συγκρίνεις με την Αθήνα. Υπάρχουν πολύ ωραία χωριά, παραλιακά που είναι μέσα στη θάλασσα και όλο τον χρόνο έχουν ζωντάνια. Υπάρχουν γενικά μέρη που συνδέονται με άλλα μέρη, έχουν επιλογές, έχουν συγκοινωνία, έχουν κόσμο που κυκλοφορεί. Deal with it. Μπορείς να λες για το άλσος κλπ κλπ, αλλά ακόμα και αυτά δεν με ευχαριστούν γιατί βγαίνεις έξω και είναι όλα μέσα στη μπίχλα, τη μιζέρια και τη φτώχεια! Το θέατρο του παραλόγου. Έχω πάει σε πόλεις και πόλεις του εξωτερικού, τέτοια βρώμα δεν έχω ξανα συναντήσει και φυσικά εκτός από το κέντρο της και κάποια μέρη παραλιακά, η Αθήνα δεν αξίζει! Δεν μιλάμε να μείνεις μόνιμα, δεν σου προσφέρει ποιοτική ζωή όσα λεφτά και να έχεις γιατί δεν μιλάμε αποκλειστικά ότι η ποιότητα είναι το να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε 150 καλά μαγαζιά και εξόδους. Μιλάμε για ΖΩΗ. Ο κόσμος έχει πεθάνει στην Αθήνα, ακραίο αλλά εγώ αυτό έβλεπα. Και για ένα φιλότιμο είχαμε να λέμε σαν Έλληνες, αν μείνεις λίγο στην Αθήνα, σου αποδεικνύουν όλοι ότι χάθηκε και αυτό. Αν βρεις ευγενικό και να σου πει καλημέρα θα του πεις και μπράβο! Για τις συγκοινωνίες δεν το σχολιάζω καν! Κάθε μέρα μου ξεκινούσε με άγχος για το αν θα περάσει το τάδε αστικό που εν τέλει δεν περνούσε, αν θα το προλάβω, α να τρέξω, α το ένα α το άλλο, με αποτέλεσμα να τρώω μια ώρα στα μέσα για μια απόσταση 15 λεπτών! Τι να πρωτοπω; Θα γράφω μέχρι αύριο. Για την εγκληματικότητα; Που τη νιώθεις στο πετσί σου κάθε μέρα όλη μέρα; Ναι, σε πρωτεύουσα χώρας είσαι αλλά όχι της Τυνησίας, σε Ευρωπαϊκής υποτίθεται. Ένα μπάχαλο, απορώ που βλέπεις ότι σε αγκαλιάζει η πόλη που όπου κοιτάξεις πραγματικά είναι ένα χάος από το οποίο εμένα μου βγαίνει να τρέξω μακριά, όχι να θέλω να μείνω, έστω για λίγο. Ζούγκλα, λες και είσαι στις Ινδίες.
Δεν είπα ποτέ ότι η επαρχία είναι ο παράδεισος και η Αθήνα η κόλαση. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά και στα δύο, δεν θα πω σε επαρχία και πόλη γιατί η Αθήνα είναι πιάνεται ως κάτι ξεχωριστό, όχι σαν πόλη που έχει κανείς στο μυαλό του αν έχει πάει και παραέξω. Είπα τι προτιμώ εγώ λοιπόν.
Αρχικά το "επαρχία" δεν σημαίνει το αποκομμένο κατσικοχώρι. Υπάρχουν πολύ ωραίες επαρχιακές πόλεις που δεν μπορείς να τις συγκρίνεις με την Αθήνα. Υπάρχουν πολύ ωραία χωριά, παραλιακά που είναι μέσα στη θάλασσα και όλο τον χρόνο έχουν ζωντάνια. Υπάρχουν γενικά μέρη που συνδέονται με άλλα μέρη, έχουν επιλογές, έχουν συγκοινωνία, έχουν κόσμο που κυκλοφορεί. Deal with it. Μπορείς να λες για το άλσος κλπ κλπ, αλλά ακόμα και αυτά δεν με ευχαριστούν γιατί βγαίνεις έξω και είναι όλα μέσα στη μπίχλα, τη μιζέρια και τη φτώχεια! Το θέατρο του παραλόγου. Έχω πάει σε πόλεις και πόλεις του εξωτερικού, τέτοια βρώμα δεν έχω ξανα συναντήσει και φυσικά εκτός από το κέντρο της και κάποια μέρη παραλιακά, η Αθήνα δεν αξίζει! Δεν μιλάμε να μείνεις μόνιμα, δεν σου προσφέρει ποιοτική ζωή όσα λεφτά και να έχεις γιατί δεν μιλάμε αποκλειστικά ότι η ποιότητα είναι το να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε 150 καλά μαγαζιά και εξόδους. Μιλάμε για ΖΩΗ. Ο κόσμος έχει πεθάνει στην Αθήνα, ακραίο αλλά εγώ αυτό έβλεπα. Και για ένα φιλότιμο είχαμε να λέμε σαν Έλληνες, αν μείνεις λίγο στην Αθήνα, σου αποδεικνύουν όλοι ότι χάθηκε και αυτό. Αν βρεις ευγενικό και να σου πει καλημέρα θα του πεις και μπράβο! Για τις συγκοινωνίες δεν το σχολιάζω καν! Κάθε μέρα μου ξεκινούσε με άγχος για το αν θα περάσει το τάδε αστικό που εν τέλει δεν περνούσε, αν θα το προλάβω, α να τρέξω, α το ένα α το άλλο, με αποτέλεσμα να τρώω μια ώρα στα μέσα για μια απόσταση 15 λεπτών! Τι να πρωτοπω; Θα γράφω μέχρι αύριο. Για την εγκληματικότητα; Που τη νιώθεις στο πετσί σου κάθε μέρα όλη μέρα; Ναι, σε πρωτεύουσα χώρας είσαι αλλά όχι της Τυνησίας, σε Ευρωπαϊκής υποτίθεται. Ένα μπάχαλο, απορώ που βλέπεις ότι σε αγκαλιάζει η πόλη που όπου κοιτάξεις πραγματικά είναι ένα χάος από το οποίο εμένα μου βγαίνει να τρέξω μακριά, όχι να θέλω να μείνω, έστω για λίγο. Ζούγκλα, λες και είσαι στις Ινδίες.