Ακριβως 10.48. Δεν ειναι η ακυρωση που με ενόχλησε αλλα η ελλειψη σεβασμου.
TheDude εξηγησα παραπάνω στον loving you τι έγινε, μπορεις να το διαβασεις αν θες. Δεν ηταν μια εκτακτη αναγκη που προεκυψε, εκανα λαθος που εγραψα οτι ηταν εκτος του ελεγχου του αυτο που προεκυψε, γιατι η αληθεια ειναι οτι θα μπορούσε καλλιστα να με είχε ενημερωσει μερες νωριτερα. Ειναι σαν να ξερεις εσυ πχ οτι την τάδε μερα ξερω γω θα τελειωσεις τη δουλεια αργα κ παρολα αυτα κανονιζεις να κανεις κατι μετα τη δουλεια ελπιζοντας οτι θα τελειωσεις νωρις. Αν ξερεις οτι εχεις κανονισει κατι το οποιο υπαρχουν μεγαλες πιθανοτητες να χρειαστει να το ακυρώσεις για οποιοδηποτε λογο, τοτε δεν κανονιζεις τιποτα εξαρχης. Γιατι υπάρχει κ ενας αλλος άνθρωπος που εχει δεσμευσει το χρονο του για να δει εσενα κ οταν του το ακυρωνεις τελευταια στιγμη δεν μπορει να κανονισει τιποτα αλλο, ενώ αν ηξερε νωριτερα οτι δεν θα σε δει τελικα θα μπορουσε να κανει αλλο προγραμμα, να ρυθμισει αλλες εκκρεμότητες κλπ. Πχ εγω ειχα σκεφτει να του κανω εκπληξη κ να μαγειρέψω κατι κ να φαμε όταν ερθει κ παλι καλα που δεν το εκανα γιατι θα ειχα κανει τοσο κοπο τσαμπα. Κ θα ειχα ξοδεψει χρήματα φυσικα.
Οταν έχεις στοιχειώδη ενσυναισθηση οφείλεις να σκεφτεσαι πως οι πραξεις σου κ οι επιλογες σου μπορει να επηρεασουν καποιον αλλον κ γενικα οφειλεις να μη σκέφτεσαι μονο την παρταρα σου. Ετσι πιστεύω.