Ξεφτιλισμοί, μηδέν συγγνώμη -έχει νόημα μόνο αν την κάνεις πράξη, και σταματάς να επαναλαμβάνεσαι- τη γέμιζε ενοχές και τύψεις για τα πάντα, το φταίξιμο ήταν μόνιμος και μονάχα από την πλευρά της, συνεχή ψέματα, βία οποιασδήποτε μορφής, ανούσια και μη αληθινά λόγια περί αστεριών και φεγγαριών -τα οποία εξυπηρετούσαν έναν μόνο σκοπό- και μετά, μας γράφει για τα καλά του. Μάλιστα. Πολύ περίεργη αντίληψη της αγάπης, του σεβασμού προς τον άνθρωπο και λοιπών άλλων έχετε και οι δύο σας. Αν κάτι πάει ή αρχίσει στραβά από την αρχή ή κάνεις σκέψεις για κάποιον μόλις τον δεις ότι δεν θα τα πάμε καλά, άστο, απλά άστο. Η μικρή εμπειρία μου αυτό λέει.