Τελικά όμως δεν κατάλαβα. Χάρηκες που ταξιδεύες μόνος σου ή όχι; Δεν το διευκρινίζεις.
Όλοι μας ψιλοβαριομαστε την οικογένεια μας από μια ηλικία και μετά είναι η αλήθεια. Δεν παύει όμως να είναι ένα αποκούμπι το οποίο κάποια στιγμή παύει να υπάρχει. Και τότε το αναζητάς, σου λείπει, λες ας ήταν εδώ και ας βαριόμουν, και ας μου έσπαγαν τα νεύρα κάποιες φορές. Ειδικά τις γιορτινές μέρες η απουσία τους είναι ακόμα πιο έντονη. Οποιος έχει χάσει τους γονείς του, νομίζω πως καταλαβαίνει.