Καταρχάς συλλυπητήρια για τον μπαμπά σου. Είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για εσένα όπως περιεγραψες συναισθηματικά σίγουρα αλλά και με τις οικονομικές δυσκολίες και τα βάρη της οικογένειας που έπεσαν πάνω σου. Μετά τη βροχή βγαίνει το ουράνιο τόξο σωστά; αυτό να σκέφτεσαι. Δεν γνωρίζω πόσο δεμένες είναι οι σχέσεις με τους υπόλοιπους συγγενείς και φίλους, αλλά αν νιώθεις ότι δεν το κάνουν από οίκτο αλλά από καλοσύνη για να βοηθήσουν όπως μπορούν και αυτοί στον πόνο που βιώνεις, τότε μην τους διώχνεις μακριά σου. Δείχνει ότι είναι εκεί για εσένα στα δύσκολα και είναι σημαντικό. Καλό και το αγόρι σου και μπράβο που σε νιώθει και σε στηρίζει αλλά μην βασίζεσαι τελείως πάνω του. Μην αποκοβεις τον εαυτό σου από φίλους και παρέες. Θέλουν να σε στηρίξουν και είναι εκεί για εσένα προς τιμήν σου. Με τον τρόπο σου τους διώχνεις μακριά και τους μειώνεις. Τι θα κάνεις μεθαύριο αν το αγόρι σου δεν είναι εκεί να σε στηρίξει; Αν έχεις μόνο αυτόν να του λες τα ίδια προβλήματα κάθε μέρα και κανέναν άλλο δεν θα βαρεθεί , δεν θα μπουχτίσει; γνώμη μου όσοι δείχνουν ότι αξίζουν να είναι δίπλα μας τους κρατάμε. Και φαντάζομαι οι φίλοι και οι συγγενείς ήταν περισσότερο καιρό δίπλα σου από το αγόρι. Φιλικά...