Εξι μήνες μετά τον θάνατο της μανας μου από καρκίνο,αυτό που ελπίζω ειναι να σβηστούν με κάποιο τρόπο οι μνήμες μου από την τελευταία της εβδομάδα στο νοσοκομείο. Θα ήθελα να την θυμάμαι οπως ήταν όταν έκανε βολτα στην παραλία,όταν καμάρωνε για τα υπέροχα φαγητά που έφτιαχνε,όταν έπαιζε με τον σκύλο μας... Δε νομίζω πως το ξεπερνάς ποτέ,μαθαίνεις να ζεις ομως με την απουσία... Πολύ σκληρή η εικόνα του ετοιμοθανατου που έχει επίγνωση για το τι έρχεται.. Δυστυχώς δεν μπορ'ω να σε συμβουλεύσω παρα μόνο να σου ευχηθώ δύναμη(ξέρω,οι ευχές δεν προσφέρουν κάτι σημαντικό αλλά πραγματικά,δε νομιζω πως μπορείς να κάνεις και πολλά)
Εξι μήνες μετά τον θάνατο της μανας μου από καρκίνο,αυτό που ελπίζω ειναι να σβηστούν με κάποιο τρόπο οι μνήμες μου από την τελευταία της εβδομάδα στο νοσοκομείο.
Θα ήθελα να την θυμάμαι οπως ήταν όταν έκανε βολτα στην παραλία,όταν καμάρωνε για τα υπέροχα φαγητά που έφτιαχνε,όταν έπαιζε με τον σκύλο μας...
Δε νομίζω πως το ξεπερνάς ποτέ,μαθαίνεις να ζεις ομως με την απουσία...
Πολύ σκληρή η εικόνα του ετοιμοθανατου που έχει επίγνωση για το τι έρχεται..
Δυστυχώς δεν μπορ'ω να σε συμβουλεύσω παρα μόνο να σου ευχηθώ δύναμη(ξέρω,οι ευχές δεν προσφέρουν κάτι σημαντικό αλλά πραγματικά,δε νομιζω πως μπορείς να κάνεις και πολλά)