Τετοια μανα ακριβως σαν τη δικη σου εχω κι εγω.Με κυνηγα σαν τη μανιακή μεσα στο σπίτι να μου επιτεθει λεκτικα, να με κράξει για οτιδηποτε άκυρο σκεφτει.
Προκειται για συναισθηματικη κακοποιηση αυτο που ζεις και το οτι ακομη εισαι παρθενα στα 25 μονο τυχαιο δεν ειναι.
Δυσκολευεσαι να νιωσεις αποδοχη (οτι σε αποδεχονται, οτι σε αγκαλιάζουν)
και να δημιουργησεις σχέσεις τρυφεροτητας και αμοιβαιοτητας με αλλους ανθρωπους .
Πως διορθωνεται αυτό?
Καταρχας με αλλαγη τοπου κατοικίας και αποστασεις σε κάθε επιπεδο για αρχή.
Φυγε μακρυα. Εισαι ενηλικη. Κανείς δεν μπορει να σου πει τιποτε.
Αλλος τροπος δεν υπαρχει.
Υπαρχει μεγαλος κινδυνος για εσενα, να παραμεινεις στην ιδια αδιέξοδη κατάσταση που εισαι τώρα. Το λεω εκ πειρας. Για ποτε εφτασα τα 35 ουτε που το κατάλαβα.Η ζωη μου εχει φυγει ετσι εξαιτιας της τοξικότητάς της.
Ειναι λυπηρο αλλα ειμαστε νεες ακομα και εσυ και εγω.
Υπαρχει ελπιδα!