Συμφωνώ απόλυτα. Εξομολογούμενε, είναι αξιοθαύμαστο που ήσουν διαθέσιμος να στηρίζεις την κοπέλα όσο μπορείς, ν' ακούς ό,τι προβλήματά της και να θέλεις να τη μάθεις, αλλά κάπου πρέπει να την απομυθοποιήσεις. Δυστυχώς, δεν είναι αρκετά έξυπνη αν έχει κόλλημα με τον πρώην που της φέρθηκε τόσο άθλια. Και ναι, κάποιοι θα σου πουν "μα δεν μπορείς να επιλέξεις το από ποιον ελκύεσαι," αλλά όχι, μπορείς, ειδικά αν είσαι γυναίκα και έχεις περιορισμό στην αναπαραγωγική σου ηλικία και στους πόρους σου. Αν πάει η άλλη με το συναίσθημα, τότε πάει, θα πέφτει σε μ***κες όπως λες, που θα εκμεταλλεύονται την τυφλή της αγάπη, δεν θα της παρέχουν τίποτα, ούτε συναισθηματικά ούτε υλικά, και μετά θα πάει σαράντα χρονών ν' αναρωτιέται γιατί είναι μόνη κι άτεκνη και δεν μπορεί να βρει κάποιον νορμάλ εκεί έξω για οικογένεια. Μα γιατί μόνο οικογενειακώς δεν σκέφτονται οι "αλφάδες" που την ελκύουν. Τι να πει κανείς, άξια της μοίρας της η κοπέλα. Κι έχεις δίκιο που είσαι πικραμένος, και παρατηρώ ότι αφενός δεν θες να πεις κάτι αρνητικό για εκείνη, κι αφετέρου είναι φως φανάρι ότι τα θέλει λίγο ο πισινός της. Τα καλά νέα είναι ότι δεν έχασες πολλά. Και κάτι άλλο, εξομολογούμενε: μη βιάζεσαι να κάνεις το λεγόμενο trauma bonding. Με άλλα λόγια, μη βιάζεσαι να εξομολογείσαι στην κοπέλα που σ' ενδιαφέρει τα άπαντα τραύματα στη ζωή σου ελπίζοντας ότι θα τη φέρεις πιο κοντά σου έτσι. Σίγουρα, το bullying είναι απαίσιο, όπως κι η όποια μορφή κακομεταχείρισης που δέχτηκες, αλλά μια κοπέλα που σ' ενδιαφέρει δεν είναι ούτε κολλητή σου ούτε ψυχοθεραπεύτριά σου, μα είναι η κοπέλα που θες να κορτάρεις και να την κάνεις να ενδιαφερθεί. Δεν λέω να κάνεις το περήφανο παγώνι και να λες ψέματα για το παρελθόν σου, απλώς μην εστιάζεις στα αρνητικά της προσωπικής σου ιστορίας, ιδίως όταν πρωτογνωρίζεις κάποιον (ακόμα και φίλο). Διαφορετικά, βγάζει κάτι σε victim signaling, υποσυνείδητα περνιέται το μήνυμα στο συνομιλητή σου ότι είσαι ένα μόνιμο "θύμα" στη ζωή σου, κι είναι κρίμα να αδικείς τον εαυτό σου έτσι με τα ίδια σου τα λόγια. Πίστεψέ με, ούτε εσένα θα σ' άρεζε αν γνώριζες μια κοπέλα, μια χαρά ελκυστική και εκφραστική, αλλά με την πρώτη γνωριμία, να σου και το "αχ και βαχ, ο μπαμπάς μου έπινε, η μάνα μου μ' έδερνε, ο πρώην μου με κεράτωσε, η φίλη μου με πρόδωσε..." Θα ένιωθες σα να σου φορτώνουν βάρη για τα οποία όχι μόνο δεν είσαι έτοιμος, αλλά και για τα οποία δεν έχεις ευθύνη και θα σε χαλούσε που η κοπέλα έχει μόνο αρνητικά να θυμάται στη ζωή της και να αυτοπαρουσιάζεται ήδη σαν θύμα. Άσε που αν ήσουν μ***κας, παίρνεις εξουσία έτσι πάνω στην κοπέλα, γιατί είναι σα να σου έχει δώσει έτοιμες οδηγίες για το πώς να την πληγώσεις με τη σειρά σου. Αντί να βλέπεις τραύματα, είναι σα να βλέπεις "εργαλεία, διάλεξε και πάρε" για το πώς να τη χειριστείς και να της επιφέρεις ακόμα περισσότερη οδύνη. Κι επειδη, λοιπόν, ποτέ δεν ξέρεις αν ο άνθρωπος που μόλις γνώρισες είναι έντιμος σαν εσένα ή μ***κας, απέφευγε όποιες απόπειρες trauma bonding δια ροπάλου.
Συμφωνώ απόλυτα. Εξομολογούμενε, είναι αξιοθαύμαστο που ήσουν διαθέσιμος να στηρίζεις την κοπέλα όσο μπορείς, ν' ακούς ό,τι προβλήματά της και να θέλεις να τη μάθεις, αλλά κάπου πρέπει να την απομυθοποιήσεις. Δυστυχώς, δεν είναι αρκετά έξυπνη αν έχει κόλλημα με τον πρώην που της φέρθηκε τόσο άθλια. Και ναι, κάποιοι θα σου πουν "μα δεν μπορείς να επιλέξεις το από ποιον ελκύεσαι," αλλά όχι, μπορείς, ειδικά αν είσαι γυναίκα και έχεις περιορισμό στην αναπαραγωγική σου ηλικία και στους πόρους σου. Αν πάει η άλλη με το συναίσθημα, τότε πάει, θα πέφτει σε μ***κες όπως λες, που θα εκμεταλλεύονται την τυφλή της αγάπη, δεν θα της παρέχουν τίποτα, ούτε συναισθηματικά ούτε υλικά, και μετά θα πάει σαράντα χρονών ν' αναρωτιέται γιατί είναι μόνη κι άτεκνη και δεν μπορεί να βρει κάποιον νορμάλ εκεί έξω για οικογένεια. Μα γιατί μόνο οικογενειακώς δεν σκέφτονται οι "αλφάδες" που την ελκύουν. Τι να πει κανείς, άξια της μοίρας της η κοπέλα. Κι έχεις δίκιο που είσαι πικραμένος, και παρατηρώ ότι αφενός δεν θες να πεις κάτι αρνητικό για εκείνη, κι αφετέρου είναι φως φανάρι ότι τα θέλει λίγο ο πισινός της. Τα καλά νέα είναι ότι δεν έχασες πολλά. Και κάτι άλλο, εξομολογούμενε: μη βιάζεσαι να κάνεις το λεγόμενο trauma bonding. Με άλλα λόγια, μη βιάζεσαι να εξομολογείσαι στην κοπέλα που σ' ενδιαφέρει τα άπαντα τραύματα στη ζωή σου ελπίζοντας ότι θα τη φέρεις πιο κοντά σου έτσι. Σίγουρα, το bullying είναι απαίσιο, όπως κι η όποια μορφή κακομεταχείρισης που δέχτηκες, αλλά μια κοπέλα που σ' ενδιαφέρει δεν είναι ούτε κολλητή σου ούτε ψυχοθεραπεύτριά σου, μα είναι η κοπέλα που θες να κορτάρεις και να την κάνεις να ενδιαφερθεί. Δεν λέω να κάνεις το περήφανο παγώνι και να λες ψέματα για το παρελθόν σου, απλώς μην εστιάζεις στα αρνητικά της προσωπικής σου ιστορίας, ιδίως όταν πρωτογνωρίζεις κάποιον (ακόμα και φίλο). Διαφορετικά, βγάζει κάτι σε victim signaling, υποσυνείδητα περνιέται το μήνυμα στο συνομιλητή σου ότι είσαι ένα μόνιμο "θύμα" στη ζωή σου, κι είναι κρίμα να αδικείς τον εαυτό σου έτσι με τα ίδια σου τα λόγια. Πίστεψέ με, ούτε εσένα θα σ' άρεζε αν γνώριζες μια κοπέλα, μια χαρά ελκυστική και εκφραστική, αλλά με την πρώτη γνωριμία, να σου και το "αχ και βαχ, ο μπαμπάς μου έπινε, η μάνα μου μ' έδερνε, ο πρώην μου με κεράτωσε, η φίλη μου με πρόδωσε..." Θα ένιωθες σα να σου φορτώνουν βάρη για τα οποία όχι μόνο δεν είσαι έτοιμος, αλλά και για τα οποία δεν έχεις ευθύνη και θα σε χαλούσε που η κοπέλα έχει μόνο αρνητικά να θυμάται στη ζωή της και να αυτοπαρουσιάζεται ήδη σαν θύμα. Άσε που αν ήσουν μ***κας, παίρνεις εξουσία έτσι πάνω στην κοπέλα, γιατί είναι σα να σου έχει δώσει έτοιμες οδηγίες για το πώς να την πληγώσεις με τη σειρά σου. Αντί να βλέπεις τραύματα, είναι σα να βλέπεις "εργαλεία, διάλεξε και πάρε" για το πώς να τη χειριστείς και να της επιφέρεις ακόμα περισσότερη οδύνη. Κι επειδη, λοιπόν, ποτέ δεν ξέρεις αν ο άνθρωπος που μόλις γνώρισες είναι έντιμος σαν εσένα ή μ***κας, απέφευγε όποιες απόπειρες trauma bonding δια ροπάλου.