Οταν ενας φιλος μας τον οποιο εκτιμαμε και θελουμε να κρατησουμε στη ζωη μας δεν μας φερεται οπως θα θελαμε, τοτε καθομαστε κ συζηταμε μαζι του/της κ εκφραζουμε τα παραπονα μας. Κ αν δεν αλλαξει κατι απομακρυνομαστε. Εσυ αντι να το κανεις αυτο, συνεχιζες να φερεσαι ως καλη φιλη και να υποκρινεσαι οτι εισαι οκ με τη φιλη σου ενω δεν ησουν. Της επαιρνες δωρα (ουσα κ εξτρα γενναιοδωρη ξοδευοντας παραπανω λεφτα απ οσα μπορουσες), της εστελνες εργασιες σου παρολο που εβλεπες οτι εκεινη δεν σου προσεφερε τη στηριξη που θα ηθελες ως φιλη παρα σε θυμοταν μονο οταν χρειαζοταν κατι.
Αφου δεν ησασταν κοντα δεν ειχες κανενα λογο να της παρεις τοσο ακριβο δωρο για το διορισμο της ουτε να της στειλεις ετσι απλοχερα ολες τις εργασιες σου. Απο τη στιγμη ομως που το εκανες δεν μπορεις να γυρνας τωρα να λες "εγω εκανα τοσα κ αυτη τιποτα". Υποτιθεται οτι οταν προσφερουμε κατι σε ενα φιλο το προσφερουμε απο την καρδια μας. Αν δεν ενιωθες οτι θελεις να το κανεις ας μην το εκανες. Μου δινεις την αισθηση οτι τα εκανες ολα αυτα χωρις πραγματικα να το θελεις απλα για να μπορεις τωρα να θυματοποιηθεις κ να λες οτι "εγω της εδωσα τοσα κ αυτη τιποτα".
Οπως και να χει απ' ολο αυτο που διαβασα δεν μου δινετε την αισθηση οτι εχετε μια ουσιαστικη φιλια, καθεσαι κ μετρας ποσα της εδωσες εσυ κ ποσα αυτη κ προσπαθεις με το ζορι να την αναγκασεις να νοιαστει για σενα παιρνοντας της δωρα κ στελνοντας της εργασιες αντι να εκφρασεις με ειλικρινεια τα παραπονα σου κ τις προσδοκιες σου. Μια ουσιαστικη σχεση ειτε μιλαμε για φιλικη, ειτε για ερωτικη βασιζεται στην ειλικρινεια κ την επικοινωνια, εσεις δεν εχετε τιποτα απ τα δυο.