Γεια σου! Σε καταλαβαίνω για το θέμα του άγχους, γιατί κι εγώ έχω αρκετό όσον αφορά τη δουλειά, τα μαθήματα, προσωπικές καταστάσεις. Παλιά δεν πίστευα τόσο πολύ ότι το υπερβολικό άγχος σου κάνει κακό ή γενικότερα ότι επηρεάζει. Θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ οργανωτικό και τυπικό και για αυτόν τον λόγο αγχώνομαι, επειδή δηλ. θέλω να λειτουργώ βάσει κάποιου προγράμματος που έχω εγώ στο μυαλό μου. Εκεί που αναθεώρησα ήταν στην περίοδο του μεταπτυχιακού μου, όταν ήταν να παρουσιάσω την εργασία μου. Γενικά η περίοδος του μεταπτυχιακού ήταν η χειρότερη της ζωής μου από άποψη καθηγητών. Υπήρχε πολλή τοξικότητα και αδιαφορία και η ιδεολογία του "θα κάνεις ό,τι σου πω εγώ και όταν μου καπνίσει να ασχοληθώ μαζί σου". Για να μην τα πολυλογώ από το συσσωρευμένο άγχος μου άρχισαν να χάνω μαλλιά και να πέφτουν τα φρύδια μου. Στα μαλλιά δεν έδωσα και πολλή σημασία, αν και ήμουν αρκετά νέος, γιατί θεώρησα ότι στους άντρες είναι πιο συνηθισμένο το φαινόμενο της τριχόπτωσης. Αλλά με τα φρύδια παραξενεύτηκα, πήγα σε δερματολόγο και αφού κάναμε εξετάσεις για να αποκλείσουμε άλλες πιθανές παθήσεις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλο αυτό είναι θέμα άγχους. Όταν τελείωσα με το μεταπτυχιακό και δεν ασχολήθηκα ξανά με αυτούς τους ανθρώπους και το όλο περιβάλλον της σχολής, σταμάτησε η πτώση των φρυδιών. Οπότε έχω να σου πω να προσπαθήσεις να ελέγξεις το άγχος σου και να βρεις τις αιτίες που σου το προκαλούν, ώστε να είσαι καλά τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Καλή δύναμη και χαρούμενες γιορτές!