Πολύ σωστή παρατήρηση, πράγματι. Είναι καλό να μην τοποθετούμε τον άλλον σε βάθρο, διαφορετικά αυτομάτως βρισκόμαστε πιο χαμηλά. Και άγιος να είναι ο άλλος, θέλει-δεν θέλει θα εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι τον θεοποιούν. Και στο κάτω-κάτω, αυτό που έχει σημασία είναι ο άνθρωπος ο ίδιος. Καλή η ακαδημαϊκή πορεία και οι επαγγελματικές επιτυχίες, αλλά σκέψου ότι στο τέλος της ημέρας (ή νωρίς το πρωί) βλέπεις τον άνθρωπό σου με ανακατωμένα μαλλιά, με τσαλακωμένο μπλουζάκι και παντόφλες και αυτό που μένει είναι η επιθυμία σου να τον αγκαλιάσεις έτσι κι αλλιώς γιατί βλέπεις τον καλό άνθρωπο που είναι, ακόμα και χωρίς την αίγλη και το γόητρο για τα οποία τον ερωτεύτηκες.