Πολύ διασκεδαστικό παράδειγμα.
Επιβεβαιώνει πόσο δίκιο έχω με το προηγούμενο σχόλιό μου όπου ανέλυσα ακόμα περισσότερο το θέμα της εξομολόγησης.
Το ότι απαντάς πάνω σε κάτι άσχετο (λες και κάποιος σου είπε να μην μείνεις στο δωμάτιο των εξομολογήσεων, όπως το χαρακτηρίζεις) δείχνει ότι δεν έχεις να πεις τίποτα πάνω στα ολόσωστα επιχειρήματα που έχω σχετικά με το θέμα της εξομολόγησης.
Δεν έχω κάτι να απαντήσω περί μυγών. Όπως κι εσύ δεν έχεις τίποτα να απαντήσεις απέναντι στα σοβαρότατα επιχειρήματά μου πάνω στο θέμα της εξομολόγησης.
Κουράστηκα να είμαι αναλυτικός, σκεπτόμενος κι ευφυής και να χρησιμοποιώ ανίκητα σοβαρά επιχειρήματα στις διαφωνίες μου αλλά δεν φταίω, είναι στη φύση μου και στην ασταμάτητη διάθεση ανάπτυξης της προσωπικότητάς μου καθώς και στο ότι δεν είμαι όπου φυσάει ο άνεμος ώστε τη μία να κατακεραυνώνω τις γενικεύσεις και την άλλη να τις επικαλούμαι όπως εσύ.
Δεν γράφω ό,τι μου κατέβει ή ό,τι με βολεύει, γράφω και λέω ό,τι πρέπει.
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτή τη σπάνια ικανότητα γι' αυτό κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις ίδιες τους τις αντιφάσεις ή αδυνατούν να αντικρούσουν σοβαρές τεκμηριωμένες απαντήσεις αρχίζουν να αναφέρονται σε κάτι άσχετο.
Είναι κι αυτός επίσης τρόπος σκέψης της συντριπτικής πλειοψηφίας και κάποιοι κάνουν μέχρι και πολιτική ή κάθε είδους καριέρα με αυτό τον τρόπο.
Για να επαναλάβω και κάτι από τα σωστά που είπα και στο προηγούμενο σχόλιό μου.