Εγώ συμφωνώ με την εξομολόγηση ,εν μέρει όμως. .Το μισά μισά είναι τελείως ξενερωτικο .Υπάρχουν τρόποι να ανταποδώσεις,με τα να κερνάς μια στο τόσο,να του μαγειρεύεις ωραία δείπνα με δικά σου έξοδα,να του παίρνεις δώρα συχνά πυκνά .Αλλά το μισά μισά ,πιστεύω πως κατά βάθος ούτε στην πιο σκληροπυρηνικη φεμινίστρια δεν αρέσει,ασχέτως του τι λέει.
Εκεί όμως που δεν συμφωνώ φίλη εξ .είναι με την άρνηση σου να εργαστείς.Δεν λυπάσαι τον κόπο σου,για τα δύο πτυχία;Ωραία η οικογένεια και τα παιδάκια,όμως όσες γνωρίζω που άφησαν τη δουλειά τους για να αφοσιωθούν στην οικογένεια στην πορεία έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ .Είναι που οι άντρες τους τις θεώρησαν δεδομένες ,και άρχισαν να τους φέρονται ανάλογα .Είναι που τα παιδιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα από όσο νομίζεις και μια ωραία πρωία ,το σπίτι αδειάζει και εσύ ξαφνικά βρίσκεσαι χωρίς αντικείμενο απασχόλησης .Γιατί ωραία τα χόμπι,αλλά από μόνα τους δεν σε ολοκληρώνουν ως άνθρωπο .Η γνώμη μου είναι αυτή βέβαια .Ξανά σκέψου το πάντως .