Σωστός ο συντάκτης. Αν και παρέλειψε να διατυπώσει την πυρηνική ιδέα της σκέψης του, που ίσως διαχέεται υπόρρητα πλην όμως αναπάντητα σε όλο το κείμενο, την ίδια τη γραμμή εκκίνησης : Τo τί είναι η καλλιέργεια αφενός. Αφετέρου, σαν τί το διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι παρουσιάζεται, σκοπίμως στην χειρότερη, αδαώς στην καλύτερη. Λόγου χάριν, από πότε η καλλιέργεια, ή έστω η κουλτούρα (δεν θα τα χαλάσουμε εκεί...), ξεκίνησε να συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με την Τέχνη; Και, αντίστοιχα, από πού κι ως πού η Τέχνη συνδέεται απαραιτήτως με την καλλιέργεια/κουλτούρα; Μορφές τέχνης παρήγε και ο προϊστορικός άνθρωπος. Τον θεωρούμε καλλιεργημένο; Ξεχνάμε ότι η τέχνη είναι σύμφυτη του ανθρώπινου είδους, το οποίο από την αυγή της εμφανισής του φλερτάρει με το υπαρξιακό χάος (για να μην πω ότι αυτό κατοικεί μέσα του και ακουστώ μελοδραματική - αν και ισχύει), γι'αυτό και δεν αντέχει για πολύ μακριά της.Καλλιέργεια όμως είναι άλλο πράγμα. Η καλλιέργεια απαιτεί προϋποθέσεις για να λάβει χώρα και να αποδώσει κάτι. Καλλιέργεια σημαίνει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ πως έχει προηγηθεί παρέμβαση στον εαυτό, και σκληρή, μακρά, κοπιώδη εργασία εντός του. Σημαίνει πλάθω τον εαυτό μου και καταφέρνω να ορίζομαι ενώ πριν με ορίζανε, πετυχαίνω να σχηματίζομαι ενώ πριν ήμουν ασχημάτιστος, ποθώ και τείνω επίτηδες (επενεργώντας μόνος μου, δηλαδή) να εξελίσσομαι ενώ πριν ήμουν στάσιμος. Kαλλιέργεια σημαίνει παρεμβαίνω και στο περιβάλλον μου προς την ίδια κατεύθυνση. Προσπαθώ να το ορίσω. Να του δώσω υπόσταση, νόημα, να το κατεργαστώ, να το εξελίξω, να του προσφέρω σχήμα και περιεχόμενο. Σημαίνει είμαι σε θέση να έχω την εσωτερική(κατανοητική/αναλυτική/ελεγκτική) εποπτεία των διεργασιών που συντελούνται μέσα μου και έξω μου. Ετούτη η εργασία δεν συνοδεύεται απαραιτήτως από καλλιτεχνικές δραστηριότητες! Ούτε πάντα αποδίδει καλλιτεχνία! Ειλικρινά δεν ξέρω ποιός εφηύρε την ιδέα ότι η Τέχνη αφορά μόνο τους καλλιεργημένους ή παράγεται μόνο από αυτούς ή απευθύνεται μόνο σε αυτούς, όμως πρόκειται για τρομερή διαστρέβλωση της έννοιας, μιλάμε για πραγματικά φ ρ ι κ τ ή κακοποίηση, είμαι να σκάσω. Kαι τα αποτελέσματα; Αυτά που περιγράφει ο κειμενογράφος και σαφώς τρισχειρότερα, σκηνικά απείρως σουρεαλιστικά, οτιδήποτε μεγαλόσχημο να ονομάζεται τέχνη, κάθε τι το πομπώδες καλλι/κή άποψη, με συνέπεια όποια χονδροειδή μαλακία φέρνει κάποιος σε έναν χώρο τέχνης να προβάλλεται από τα media σαν προϊόν στοχασμού/να δοξάζεται σαν επιτομή του συμβολισμού/να σφραγίζεται σαν avant-garde, σαν εξαίσια αξιοπρόβλητη πρόταση at best/το όνομά του να χαίρει εκτίμησης/βεβαίως βεβαίως ο ίδιος να... επιδοτείται αδρά (αυτό προπάντων) πάνω από όλα..., και όλα αυτά να εννοούνται σαν σπουδαία δείγματα ποιοτικής στάθμης, σαν πνευματικά επιτεύγματα, να προωθούνται -και ταυτόχρονα να καταχωρίζονται- σαν τα υψιπετή απότοκα της κουλτούρας(!), διότι διαφορετικά βεβαίως δεν θα ασχολείτο κανείς μαζί τους. Του Κουτρούλη ο γάμος δηλαδή. Το θέατρο του παραλόγου εν πλήρη εξελίξει. Τί να πρωτοσχολιάσεις από αυτό το πανηγύρι της κακομοίρας που σχηματικά μόνο περιγράφω, τί να εξηγήσεις, τί να πιάσεις και τί να αφήσεις. Τα αφήνεις όλα έτσι και φεύγεις, άι σιχτίρ! Τους χέζεις όλους. Πραγματικά, η κατάσταση κρίνεται ανεπανάληπτα απελπιστική. Και, ναι, ναι, δεν είναι ωραίο να κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλά μας, αυτό ακριβώς είναι το feeling που σου προξενεί πιο έντονα από όλα τα υπόλοιπα · αυτό της παραίτησης, της απομάκρυνσης, της διαχώρισης της θέσης και της ταυτότητας. [Άντε ας πω αυτό μόνο. . . Λοιπόν. Πρώτα από όλα, όποιος ασχολείται με την Τέχνη για να αυτοπροβάλλεται, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ξέρει τί σημαίνει Τέχνη. Εξ' ορισμού! Δεν έχει πάρει ούτε μια μικρή μυρουδιά. Είναι αλλού ξημερωμένο το άτομο. Λυπηθείτε το. Άλλος πλανήτης λέμε, άλλο ηλιακό σύστημα. Forget about it. Άνθρωπος που προτιμάει να φωτίζεται από τους προβολείς το δέρμα του και να ζεσταίνεται από τα σάλια του κόσμου το όνομά του παρά από την Τέχνη τα σωθικά του, δεν έχει αληθινή ανάγκη την Τέχνη. Τόσο απλό. Άρα αποκλείεται να την αγαπάει ή να την κατανοεί ή να είναι σε θέση να την ξεχωρίζει ανάμεσα στα σκουπίδια in the first place.]Εντούτοις, για να κλείσω δίχως να πλατειάσω, υπογραμμίζω για ακόμη μια φορά επιγραμματικά : 1. Άλλο καλλιέργεια (= κουλτούρα), άλλο Τέχνη - δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. 2. Επίσης, άλλο δημιουργία, άλλο Τέχνη - ούτε αυτές είναι ταυτόσημες έννοιες. Ένα έργο Τέχνης είναι πάντα μια δημιουργία, ωστόσο μια (έστω και καθόλα αξιόλογη/αξιοσημείωτη/αξιέπαινη) δημιουργία, είτε αποτελεί έργο (υψηλού) πολιτισμού είτε όχι, δεν είναι πάντα ένα έργο τέχνης. ΝΑ ΣΚΑΣΩ ΕΙΜΑΙ. Δε θα τονε βρώ τον κερατά που επινόησε το μέγα ψέυδος περί τέχνης... Θα φτύσει πάνω σε καμβά τα ψέματα με τα οποία βύζαινε τον κόσμο και θα δεις τί έργο τέχνης έχει να φτιάξει τότε - a visceral one.Συγγνώμη για τη φόρτιση, αλλά ήθελα να τα πω έτσι! Έτσι ακριβώς όπως τα σκέφτομαι, άκοπα. Λέγε με μπαρόκ.
