Μου κάνει εντύπωση που ενώ από τη μία γράφεις ότι μαζί τους είσαι ο εαυτός σου, ότι δεν υποκρίνεσαι, ότι νοιάζεσαι για αυτούς και περνάς καλά, από την άλλη ανησυχείς ότι αν τους κάνεις και παρέα εκτός δουλειάς "θα χαλάσει όλο αυτό"... γιατί να χαλάσει, και σίγουρα δεν υποκρίνεσαι ;
Από την άλλη, για χρόνια συνάδελφοι και συνεργάτες που έχετε έρθει κοντά, αλλά εσύ είσαι σίγουρος ότι αυτοί από τη μεριά τους νοιώθουν εξίσου καλά μαζί σου και θα γούσταραν την παρέα σου και εκτός δουλειάς ; Ή ότι γνωρίζεις καλά τα κολλητιλίκια που υπάρχουν μεταξύ τους ;
Το να "περνάτε καλά" και να "κάνετε καλαμπούρι" εμένα προσωπικά δε μου λέει κάτι · είναι επιφανειακά πράγματα που γίνονται σε πολλές περιπτώσεις εντός δουλειάς και που το εργασιακό περιβάλλον επειδή είναι περιορισμένος χώρος, για αυτό ακριβώς και τα καθιστά επιφανειακά. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, ο άλλος μπορεί να μιλά για σένα με τον χειρότερο τρόπο ή ακόμα και να σου σκάβει το λάκκο με το που θα του γυρίσεις την πλάτη. Στο δημόσιο ιδίως να δεις πισωπλατα μαχαιρώματα που δε φοβάται και τόσο ο άλλος μην του πάρουν τη θέση.
Δεν θα σου προτείνω κάτι αφού όπως λες δεν υπάρχει λύση, αν και μου φαίνεται πως η ανάγκη μέσα σου να αλλάξεις περιβάλλον τελικά θα υπερισχύσει.
Στο κάτω κάτω όπως είχε πει και η Joan Crawford σε μία παλιά ταινία : "Δεν πειράζει όταν χάνεις κάποιους φίλους · στη θέση τους βρίσκεις άλλους".